„ – საკვირველი ვიყავ, საკვირველი, სხვების საქმეში დაღალული, რაც მე ქვეყნის მუშაში დავღალულვარ, სხვის საქმე მიკეთებია, იმის ნახევარი რო თავის სახლისათვის მერგო, ჩემზე წინ კაცი არ იქნებოდა.

„ყოველ ადამიანს თავისი ჭკუა აქვს, თავისი აზრი აქვს… ვაი იმას, ვისაც თავისი ჭკუა და აზრი არა აქვს”.

„ხშირია შემთხვევა, როცა წერა-კითხვის უცოდინარს წერა-კითხვის მცოდნეზე მეტი ესმის, მითუმეტეს თუ წერა-კითხვის მცოდნე მაძღარია!”

„ – მე ამ ხაჭაპურს ჩავიტან წყაროზე და ისე მივაძღები, რომ სამი დღე აღარაფერი მომინდეს. ვინ მოსთვლის, რამდენჯერ უბრძანებია ჩემს ბატონ დონ კიხოტს,

„საშინელებაა გაუბედაობა”.

„ამბობენ, დედამიწაზე სხვადასხვა ხალხი – ებრაელები და გერმანელები, ინგლისელები და თათრები ცხოვრობენო. მე ეს არ მჯერა! დედამიწაზე მხოლოდ ორი ხალხია, ორი შეურიგებელი ტომი, – მდიდრები და ღარიბები!”

„რაგინდ დიდრონი ამბები ასტეხო, ღმერთამდე, აბა რომელი ავმაღლებურვართ”. – (ზღაპარი შედევრსა და იმის მასალაზე ანუ ჩვენი)

„ვუცქერი: საფლავებს სთხრიან… საფლავებს ადამიანთათვის… უნდა ხალხი დაფლან, დამარხონ… აახ, ღმერთო!.. კიდევ გულსაკლავი სურათი?

„ – ჩემო კაკაუტო, აქ მეზობლები რომ არ ჩანს. მთელი დღეა, კაცის ჭაჭანება არ შემინიშნავს.

„კუჭის ამოსაყორს, მოგეხსნებათ, მთელი ქვეყანა დაეძებს”.