„უმანქანოვ, ნუ გშურს მანქანიანისა!”

„მე აღმოვაჩინე, რომ საერთოდ ადამიანია მონა; რომ მისი ბუნება ძირითადად მონურია – ან სხვას ემონება, ან საკუთარ თავს;

„ვისაც ჭკუა აქვს, ქვას უნდა იცემდეს თავში, ნემსის ყუნწში უნდა ძვრებოდეს, მშვიდობიანად რომ ჩაიაროს როგორმე, დავუშვათ, დღევანდელმა დღემ.

„ჩვენ ყურის აწევა არ გვსიამოვნებს, მაგრამ სხვას რომ ლაყუჩები აქვს ახეული, არაფრად მიგვაჩნია”.

„სულს იქით არაფერი მაბადია”.

„მთავარი უდანაშაულობაა და არა – უდანაშაულობის დამტკიცება”.

„მშობლის მიერ ერთხელ უკვე განვლილ გზას, ძალიანაც რომ მოინდომოს, ძალაც რომ მოსდევდეს საამისოდ, ვეღარავინ გაივლის ხელმეორედ, თუნდაც იმ უბრალო მიზეზის გამო, ამქვეყნიდან ყველა თავის გზიანად რომ ქრება”.

„დედა სხვაა და ცოლი სხვა, დედა, შეიძლება კუზიანი იყოს და გიყვარდეს, სოფლის გიჟივით შარა-შარა დაწანწალებდეს კაბაწამოხდილი და მაინც გიყვარდეს, რადგან იმის გაჩენილი ხარ, ღმერთმა დაავალა იმას შენი დედობა

„ვინ რა იცის,მართლა რითი მთავრდება სიკვდილი?! ვინ რა იცის,რა არის კაცის სიცოცხლე?! არაფერი. წუთი. წამი. შემოჰკრა ქარმან და სწრაფ გააქრო.

„ხალხი უკვდავებაა,სწორედ მარადიულობაშია მისი ძალა და ერთადერთი,რაც ევალება,სიცოცხლის შენარჩუნებაა,რადგან სიცოცხლის გარდა,ყველაფრის აღდგენა და დაბრუნება შეიძლება თურმე,