კომუნისტების მმართველობის ჟამს მოსკოვის „დიდ თეატრს” ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში ხელმძღვანელობდა ცნობილი რუსი კომპოზიტორი და რუსეთის სახალხო არტისტი – მიხეილ ჩულაკი (1908-1989 წლები).

აღორძინების ეპოქაში მოღვაწე უმბრიული სახვითი სკოლის ერთ-ერთი უდიდესი წარმომადგენლის - პიეტრო დი კრისტოფორო ვანუჩის (1446-1524 წლები), იგივე – პერუჯინოს შესახებ, მეტად საინტერესო ცნობებს გვაწვდის გენიალური იტალიელი მხატვარი – ჯორჯო ვაზარი.

დიდი პოლონელი მწერლისა და ფილოსოფოსის – სტანისლავ ლემის (1921-2006 წლები) მშობლიურ ქალაქს, თანამედროვე უკრაინის ტერიტორიაზე არსებული უმშვენიერესი ქალაქი ლვოვი წარმოადგენდა.

ფრანგული იმპრესიონიზმის ფუძემდებელი – კლოდ მონე (1840-1926 წლები), მთელი თავისი შეგნებული ცხოვრების განმავლოვაში იყო თავდავიწყებით შეყვარებული მის პირველ მეუღლეზე, წვრილი ლიონელი ბურჟუას ულამაზეს ქალიშვილზე – კამილა დონსიეზე.

ალბერტ აინშტაინი პოლიტიკურად ძალიან აქტიური ფიგურა იყო ერთ დროს. ამის ფონზე, „ფარდობითობის თეორიის” გენიალური ავტორი კატეგორიულად ეწინააღმდეგებოდა ნაციონალიზმის ყოველგვარი სახით გამოვლინებას.

„ჩემს ზღაპრებში ძალიან დიდი, შეიძლება ითქვას, რომ გადაჭარბებული ფასის გადახდაც კი მომიხდა. მათ გამო მე უარი ვთქვი პირად ბედნიერებაზე და ხელიდან გავუშვი ის დრო, როდესაც წარმოსხვას გზა უნდა დაეთმო რეალობისათვის”. – ეს მრავლისმეტყველი სიტყვები სიცოცხლის უკანასკნელ ჟამს წარმოთქვა დიდმა დანიელმა მეზღაპრემ – ჰანს კრისტიან ანდერსენმა (1805-1875 წლები).