“წინათ ხშირად მიფიქრია,რა არის ადამიანის არსებობის საწყისთა საწყისი? ბავშვისათვის ალბათ დედაა.ზოგისათვის – სიყვარული,სხვათათვის – ფული,სახელი,სიმდიდრე,ფუფუნება (ალბათ არიან ასეთებიც),ჩემთვის – მამულიშვილობა,

“…დედაკაცის მდგომარეობის ისტორიას რომ თვალი გადავავლოთ,ნათლად დავინახავთ,რომ დღემდის მიზეზი დედაკაცის დაბეჩავებისა იყო უფლება ძლიერისა.ძლიერის უფლება არც დღეს მოსპობილა და არც ამ ახლო მომავალში მოისპობა.მაგრამ ის კი ცხადია,რომ თანდათან სამართლიანობა ამარცხებს ძალის უფლებას და, იმედია,ერთ დროს სრულიად მოსპობს მას”.

“მე ვარ აღზრდილი ხალხში,შობილი იქ,სადაც ყმა და მონა ძველთაგანვე სამარცხვინოდ ყოფილა,სადაც სიტყვას “ბატონ-ყმობა” ადგილი არასოდეს ჰქონია და სადაც კაცს პატივისცემა მხოლოდ პირადის ღირსებით შესძლებია.

“სიყვარული,სიყვარული! ყოველი ასო ამ სიტყვისა ადამიანის სისხლით არის ჩაწერილი მატიანეში,ცხოვრება შეჩერდებოდა,ის რომ არ ამოძრავებდეს!

“როცა ქართულზე მწყრალათ ვართ,როცა საკუთარ ქმნილებებსაც ძლივს “ვჩორკნით” და ვაჯახირებთ,როცა ენათმეცნიერების თანამედროვე დონეზე ელემენტარული წარმოდგენაც არა გვაქვს,მაშინ იმის შეგნება მაინც უნდა გვქონდეს,