როგორც ცნობილია, დემოკრატიული მმართველობის ფორმას საფუძველი დაახლოებით 500 წელს ჩაეყარა ათენში. იმ პერიოდისათვის ამ უდიდეს საგანმანათლებლო ცენტრში 260 000 მოსახლე ცხოვრობდა, რომელთაგანაც 150 000 მონა იყო.

პირველი ქვეყანა რეფორმაციის ხანაში, რომელმაც რომის კათოლიკურ ეკლესიაში გამეფებული აღვირახსნილობისა და უზნეობის წინააღმდეგ გაილაშქრა – იტალია იყო. სწორედ იმ პერიოდში გამოჩნდა რომის ქუჩებში ვიღაც მხიარული თერძი ბიჭი, სახელად – პასკვინო,

რომის იმპერიის ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე ოდიოზური თვისებების მქონე იმპერატორი – ნერონი, განსაკუთრებით ხოტბას ასხამდა იმპერატორ კლავდიუსის ქალიშვილს – კლავდია აქტას (42-62 წლები).

მას შემდეგ, რაც 1794 წლის 28 ივლისს „ფრანგების ეროვნულ სამართებლად” წოდებული გილიოტინის გამოყენებით თავი მოჰკვეთეს საფრანგეთის დიდი რევოლუციის ერთ-ერთ ლიდერს – მაქსიმილიან რობესპიერს, პარიზის კომენდატმა, გენერალმა - ნაპოლეონ ბონაპარტემ,

დასავლეთ ნახევარსფეროში აფრიკელ (შავკანიან) მონათა აჯანყების ლიდერმა – ფრანსუა-დომინიკ ტუსენ-ლუვერტურმა (1743-1803 წლები), რომლის უშუალო ძალისხმევითაც ჰაიტი იქცა ისტორიაში პირველ თავისუფალ შავკანიანთა რესპუბლიკად ლათინურ ამერიკაში,