ჩამქრალ სანთელს ისევ ვანთებ,

გულზე დადნეს, მადლია,

არის სხვადასხვა ხასიათი, – კარგი და ცუდი.

ერთიც, მეორეც, ეგუება ცვალებად ტაროსს;

რა ვქნათ? სიცოცხლე გვწადიან,

ჩვენ ვცოცხლობთ, როგორც პეპლები,

თუ უნებურად ბედმა გამთიშა

შენგან, ვინც მუდამ გულით მინდოდი,

სისხლით მორწყულ ქართულ მიწას, ისევ სისხლის წვიმა ელის,

მტერმა ბევრჯერ დაამიწა, ბევრჯერ აღსდგა რისხვად მტერის,

ბროწეულებში ცა გახლართულა,

არმაზს და არაგვს სულში მზე უზის…