Category Archives: პოეზია

იოჰან ვოლფგანგ ფონ გოეთე – “ღმერთი და ბაიადერი”

მეექვსეჯერ მიატოვა

მაჰადორმა ზეცა ვრცელი,

ვაჟა-ფშაველა – “როს ვუკვირდები თავის-თავს”

როს ვუკვიდები თავის-თავს

და არ ვემდური მეტადა:

იოსებ გრიშაშვილი – “ჩემს დანიშნულს”

მაგრამ როცა დავბერდებით,მოვხუცდებით,შევირხევით,

როცა წარსულს მოვიგონებთ ჩიფჩიფით და თავის ქნევით

იოსებ გრიშაშვილი – “ჩემს გველს”

მახსოვს,ნიავს ღრმად ეძინა ზღვის ოქროსფერ სარეცელზე,

მახსოვს,ქარმა ქაცვ-ეკალი გადააჭდო ბუჩქნარს ყელზე;

ვაჟა ხორნაული – “მაისის სავანეში”

სიყვარულს ცრემლისთვალებას

თუ არ გაუღე კარია - 

უილიამ შექსპირი – “სონეტი LXXIII”

დრომ გადათელა ჩემი სული მძიმე ფლოქვებით,

დრომ ღამის მეკვლედ მომიქცია ცისკრის ტოროლა

ნიკო სამადაშვილი – “ხე ეკლესიის მათხოვარს ჰგავდა”

ხე ეკლესიის მათხოვარს ჰგავდა,

თითქოს გულს ქრისტემ ხელი დარია,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XXVII”

შენმა სიკეთემ მონობის ხვედრს რაც მაზიარა,

შენთვისღა ვცოცხლობ,სიყვარულის დიდო ბატონო,

ნიკო სამადაშვილი – “სინანული”

ორტოტა ქარი ჩაქოლავს თაღებს,

იმ კვალს გადაშლის,ჩვენ რო ვიარეთ.

უილიამ შექსპირი – “სონეტი I”

მემკვიდრეს უნდა გვიტოვებდეს მამრი თუ მდედრი,

კოკორმა უნდა მიიბაროს ვარდის მშვენება