Category Archives: პოეზია

მანანა ჩიტიშვილი – “ჯვარცმა”

შაშვი გალობით

ქარგავდა სისხამს,

“უძლეველი საბოლოოდ არის მხოლოდ სამართალი”

ჩემს სამშობლოსა ღალატი

შავ ნისლივით ჩამოაწვა:

თამაზ ჭილაძე – „და თენდებოდა ჩუმად, უჩვენოდ…”

მესიზმრა კლდიდან ნაჟონი წყალი

დაღლილმა ღმერთმა პეშვით დალია,

თამაზ ჭილაძე – “ისევ ისეთი დავრჩი ბოლომდის”

ისევ ისეთი დავრჩი ბოლომდის -

მგზავრი არსაით მიმავალ გზისა,

თემურ გაბუნია – “მალე ჩვენც წავალთ”

აქ ყველაფერი გედის ბოლო ცეკვას მაგონებს,

გახმობას ნატრობს უნაყოფო ლეღვის ფესვები.

ბელა ქებურია – “ვინ ვარ?”

ვინ ვარ?

მზის ერთი სხივი ვარ.

ციცინო ბოჭორიშვილი – “სონეტი LVII”

წლებით დაგროვილ მიუსაფარ სევდას ვატარებ,

ცხოვრება ჩემი წაგებული ბრძოლის ველია,

მიხეილ ქვლივიძე – “ავტოპორტრეტი”

განაბულ თვალებში – ფოცხვერის სიფიცხე,

ცხრა სიტყვის დათმობა ერთ საქმის გულისთვის,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი LXXVI”

დღეს ჩემი ლექსი რომ არ მართავს კეკლუც საუბარს,

რომ ვერვინ ხედავს მის წიაღში ჟამთა ცვლილებას,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XCI”

ზოგი ამაყობს დიდი გვარით,ზოგი ქონებით,

ზოგი ძალას ფლობს,ზოგი აქებს თავის ხელობას,