“მთავარი მაინც ასაა,რომ სხეულზე მომეტებული ზრუნვა ყველაზე დიდ დაბრკოლებად გვეღობება ცოდნის შეძენის,აზროვნებისა თუ თვითშემეცნების გზაზე.ხალხს ჰგონია,რომ ეს გონების მეტისმეტ დაძაბულობას,თავის ტკივილსა თუ თავბრუსხვევას იწვევს,

“აღმატებულად უფროსი არის – ღმერთი,რადგანაც იგი დაუსაბამოა; ყველაზე მშვენიერი – სამყაროა,რადგანაც მასში ყველაფერი ჰარმონიულია და მწყობრი;

“წინათ,რელიგიის სახელმწიფოსაგან განუყოფლობის ხანაში,თუ ის დოგმატურად განწყობილი ადამიანები,ღმერთი შურისმგებელ და დამსჯელ ძალად რომ წარმოედგინათ მხოლოდ და მისი სახელით მოყვასთა მიმართ ათასგვარ სისასტიკეს იჩენდნენ,არანაკლებ უსამართლობას სჩადიან დღეს იმის წყალობით,რომ ფიქრობენ:

“ბრბო იკმაყოფილებს თავის მადას,ჩვენ კი საკუთარ თავს ამას ვუკრძალავთ.ჩვენ ვიზღუდავთ თავს,მთლიანობა რომ შევინარჩუნოთ,ჩვენ ვინარჩუნებთ ჯანმრთელობას,ტკბობის უნარს,ემოციებს.ჩვენ საკუთარ თავს რაღაც ჩვენთვის უცნობ მიზანს ვუნახავთ.

“ყველაზე კეთილშობილი და ყველაზე კანონიერი მისწრაფება ადამიანისა არის მისწრაფება ბედნიერებისაკენ.მაგრამ ბედნიერების პოვნა არც ისე ადვილია.მთავარი და არსებითი ელემენტი ბედნიერებისა მდგომარეობს იმაში,რომ იპოვო საქმე,შენი სულის შესაფერისი…