„როგორი მიმზიდველიც არ უნდა იყოს ახალი სამშობლო, – მაინც ძალიან ძნელია დავიწყება ძველისა”.

„ჰოი, მტანჯველო ქვეყანავ ჩემო, შენთან ცხოვრებაც ჯოჯოხეთია, რადგან გვიყვარხარ, ხოლო უშენობაც ჯოჯოხეთია, რადგან ისევ გვიყვარხარ. და იმ ქვეყნად ჩვენ რომ სამოთხეში შევიდეთ და შენ კი ჯოჯოხეთში აღმოჩნდე, იქაურობას მივანგრევთ და ისევ შენთან ჯოჯოხეთში გადმოვალთ”.

„ულმობელია ცხოვრება, დაუნდობელი დრო”.

„ფული საპონსა ჰგავს… ურემი რომ ჭრიჭინს დაიწყებს, საპონს ამოსცხებენ და გაჩუმდება; ვაი იმას, ვისაც ღერძის გასაჩუმებელი საპონი ვერ უშოვნია”.

„ადიდებულ მდინარესავით ათას საზრუნავს გამორიყავს წუთისოფელი”.

„ადამიანო, რა ამოუცნობი რამა ხარ!”

„გულგახსნილობავ! მიამიტო, მოზეიმე გულგახსნილობავ, შენა ხარ ადამიანის მომშლელი და დამამცირებელი, უნაყოფო საცთურით აღსავსე საწამლავი, აზრისა და სიმშვიდის აღვირახსნილი მტერი; ნეტა რა უნდა იყოს შენზე საზარელი?” – (ბედნიერება)

„უბედურება ის არი, ავკაცობით ცნობილი პიროვნებებიც რომ მოწიწების ღირსნი ხდებიან ზოგჯერ ჩვენში”.

„გინდათ დარტყმა – დაარტყით, იბრძოლეთ, გინდათ მოთმენა – მაშინ მოითმინეთ”.