„ამ ცხოვრებაში ყოველივეს კადრულობენ”.

„ყოველ ქვეყანას თავისი საზრუნავი და პოლიტიკა აქვს და მეორე ქვეყნის ბედი ფეხებზე ჰკიდია. ასე არიან ადამიანებიც”.

„ – დიახ, კეთილო მსაჯულნო, ხშირად ცოდვები აღამაღლებენ კაცს და უფრო ხშირად უფსკერო ტანჯვანი აქარწყლებენ ცოდვებს”.

„ – არ მოგასვენებს თურმე, რაც გიწერია, სანამ არ შეგისრულებს, არ მოგეშვება წუთისოფელია, ღმერთია თუ რაღაც ჯანდაბა. რასაც უკავია ეს ქვეყანა.

„ასე არ შეიძლება. ჩვენ თუ არ ვივარგეთ ერთმანეთისთვის, უფრო გამწარდება ეს წუთისოფელი”. – (ცრემლი სად არის)

„ – მე მგონია, ყველანი ადამის ჩამომავალნი არა ვართ. ზოგი თუ ადამიანის შვილია, ზოგი დათვისაა, ზოგი – ღორისა, ზოგი – სახედრისა…”

„ – მე არ ვიცი, როგორაა ცაში, ხოლო მიწაზე სამოთხე და წამება ისეა განუყოფელი, როგორც ზღვა და მარილი, როგორც უფალი ჯვართან”.

„ – რა უფლება აქვს ბატონ სინდისს ყოველ ღამე გამომიძახოს, დამკითხოს და გამასამართლოს. ვის უნახავს ასეთი მკაცრი მოსამართლე.

„ – ჯოჯოხეთშიც ქე ცხოვრობს ხალხი, რავა…” – (იქ)