Category Archives: ლიტერატურა

ამონარიდები ან და სერჟ გოლონების რომანიდან – „ანჟელიკა”

„ომი, ჩემო ძვირფასო, გარდაუვალი ბოროტებაა, და ეს უბრალოდ გულუბრყვილობაა – მოითხოვო მშვიდობა, რომელზეც ღმერთი უარს გვეუბნება ჩვენ, საბრალო ცოდვილებს”.

ამონარიდები მიხეილ სალტიკოვ-შჩედრინის რომანიდან – „ბატონი გოლოვლიოვები”

„დიახ, დიდებული საიდუმლოა – სიკვდილი! არა უწყოდე არცა დღე, არცა ჟამი – აი რანაირი საიდუმლოა ეს!”

ამონარიდები ივანე ტურგენევის მოთხრობიდან – „მიწერ-მოწერა”

„ამქვეყნად ყველაფერზე შეიძლება ილაპარაკო ცხარედ, გატაცებით, მაგრამ მადიანად მხოლოდ საკუთარ თავზე ლაპარაკობს ადამიანი”.

ამონარიდები რევაზ ჯაფარიძის ორი მოთხრობიდან – „ადამიანის მორჩილი ზღვა” და „ღმერთო, მომაგონე”

„ცხოვრება კი თავისი გზით მიდის. მას არც მეფისათვის სცალია და არც ხალხისათვის, ვინაიდან თავისი გარდაუვალი კანონები აქვს და, სურს თუ არ სურს, მხოლოდ იმ კანონების ნებასა და სურვილს უნდა მისდიოს”. – (ადამიანის მორჩილი ზღვა)

ამონარიდები ივანე ტურგენევის მოთხრობიდან – „მყუდრო ადგილი”

„ყველაფრის მიღწევას უნდა ცდილობდეს ადამიანი: იქნებ და ხვდეს წილად რამე”.

ამონარიდები ჯეკ ლონდონის მოთხრობებიდან…

„რატომ გვწყურია ასე სიცოცხლე? სიცოცხლე ხომ თამაშია, რომელშიაც ადამიანი ვერასოდეს იმარჯვებს.

ამონარიდები რევაზ ჯაფარიძის მოთხრობებიდან…

„დედამიწის ზურგზე ჯერ კაცი არ დაბადებულა, ვინც თავისი თავის ნამდვილი ფასი არ იცოდეს”. – (ვერცხლის აბლაბუდა)

ამონარიდები დავით ასკურავას მოთხრობებიდან…

„ასი წელი არაფერი ბედენაა კაცისათვის. საუკუნეს უკან რომ მოიტოვებ და მოიხედავ, იმდენ კარგს დაინახავ ამქვეყნად, დაგენანება საწუთროს დათმობა. ასეა კაცი, ცუდს ივიწყებს, კარგს იმახსოვრებს და ამით იდიდებს სამზეოზე ყოფნის ჟამს, თორემ?..” – (უკანასკნელი მარულა)

ამონარიდები ზაჰირი სამარყანდელის წიგნიდან – „სინდბად-ნამე”

„თუ გსურს იბატონო, კიდეც უნდა დასაჯო”.

ამონარიდები ვადიმ ბოიკოს წიგნიდან – „სიტყვა სიკვდილით დასჯის შემდეგ”

„ჯოჯოხეთის დანტესეული სურათები მკრთალდებიან ახალი ჯოჯოხეთის – ოსვენციმის სურათების წინაშე”.