Category Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები პერ ლაგერკვისტის რომანიდან – „ჯუჯა”
„ვაი, რომ ამქვეყნად ყველაფერსა აქვს დასასრული”.
ამონარიდები ლუ სინის მოთხრობებიდან…
„რა საქმეც არ უნდა იყოს, მხოლოდ მაშინ გაიგებ, როცა ყოველმხრივ შეისწავლი”. – (შეშლილის დღიური)
ამონარიდები პერ ლაგერკვისტის რომანიდან – „ჯუჯა”
„ადამიანები მეტისმეტად სუსტები არიან და ძალიან შორს დგანან სინამდვილისაგან საიმისოდ, რომ თავიანთი ბედი საკუთარი ხელით გამოჭედონ”.
ამონარიდები რინგეა რაგჰავის რომანიდან – „დიდი ქალაქის დანგრევა”
„ასეთია ქალის ბუნება: მას ერთი სული აქვს როდის მოხიბლავს და მოაჯადოებს ძლიერ, სახელოვანსა და პატივცემულ ადამიანს, რათა ღირსება შესძინოს საკუთარ თავს…”
ამონარიდები რინგეა რანგჰავის რომანიდან – „დიდი ქალაქის დაღუპვა”
„მზემ რომ სამუდამოდ პირი იბრუნოს და დედამიწაზე წყვდიადი გამეფდეს, ხევხუვებს რომ გამოძახილი აღარასოდეს მოედოს, ქარმა რომ მთები ზეცად ატყორცნოს, დიაცებმა რომ ბავშვთა მაგივრად ქვები შობონ,
ამონარიდები ჩინგიზ აითმათოვის რომანიდან – „და დღე იყო უფრო გრძელი წუთისოფელზე”
„ქონებას წაგართმევენ – არ დაიღუპები, როგორმე გაუძლებ, სულში ჩაფურთხებას კი ვერაფერი გადაგავიწყებს, ვერაფერი წაშლის”.
ამონარიდები ფრანსუა მორიაკის რომანიდან – „ასპიტთა ბუდე”
„საკვირველია, როცა პატარა ბედნიერება შემოგვეყრება, რატომ იდუმალი ხმა არ გაგვაფრთხილებს: „რაც არ უნდა ჟამგრძელი იყო, არასოდეს ასეთი ბედნიერი აღარ იქნები, როგორც ახლა იყავი,
ამონარიდები თედორე დოსტოევსკის რომანიდან – „საწყალი ადამიანები”
„ყოველი ადამიანის ხვედრი ცხოვრებაში უზენაესის მიერ არის განსაზღვრული, ზოგს მინიჭებული აქვს, რომ გენერლის ეპოლიტები ატაროს,
ამონარიდები ჟორჟი ამადუს რომანიდან – „ქალაქი ილეუსი”
„ადამიანები ყოველთვის თვალთმაქცობენ, როლებს თამაშობენ, თითქოს სცენაზე არიანო, მაშინაც კი, როცა ხმას არ იღებენ, როცა არაფერს ჰყვებიან… ადამიანები ერთმანეთს ემალებიან”.
ამონარიდები რანგეა რაგჰავის რომანიდან – „დიდი ქალაქის დაღუპვა”
„დიახ, ადამიანი შეეჩვია თავის ბორკილებს. ისე შეეჩვია, რომ მათთან განშორებაც კი სინანულს ჰგვრის”.