Category Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები მერი შელის რომანიდან – „ფრანკენშტაინი”
„გავიგე,რომ ადამიანები ყველაზე მაღლა აყენებენ წარჩინებულ და განთქმულ სახელს,სიმდიდრესთან თანხვედრილს.მათი პატივისცემა შეიძლება დაიმსახურო,თუ ბედის ეს რომელიმე საჩუქარი გერგო.მაგრამ ადამიანი,
ამონარიდი თედორე დოსტოევსკის დიდებული რომანიდან – „ძმები კარამაზოვები”
„ლოცვას ნუ დაივიწყებ,ყმაწვილო.ყოველთვის,ლოცვისას,თუკი ის გულწრფელია,ახალი გრძნობა გაკრთება შენს გულში,მას კი ახალი,შენთვის იქამდე უცნობი აზრიც მოჰყვება,რომელიც კვლავ გაგამხნევებს; და მიხვდები ბოლოს,რომ ლოცვა – აღზრდაა.გახსოვდეს და ყოველდღე და როცა შეძლებ,იმეორე შენთვის: “უფალო,შეიწყალე დღეს შენ წინაშე წარმდგარნი”.რამეთუ ყოველ საათსა და ყოველ წამს,მრავალი ათასი ადამიანი ეთხოვება ხორციელ სიცოცხლეს
ამონარიდი თედორე დოსტოევსკის გენიალური რომანიდან – “ძმები კარამაზოვები”
“მუდამ გახსოვდეს,რომ არ შეიძლება ვინმეს მსაჯული იყო,რამეთუ დედამიწაზე არავის აქვს უფლება,დამნაშავის მსაჯული იყოს იქამდე,ვიდრე არ გააცნობიერებს,რომ თვითონაც ისეთივე ბოროტმოქმედია,როგორიც მის წინ მდგარი,ან იქნებ თვითონ,მის წინ მდგარზე დიდი ბრალიც მიუძღვოდეს იმ დანაშაულში. ყველას მხოლოდ მაშინ აქვს უფლება გახდეს მსაჯული,
ამონარიდები ვასილ ბარნოვის მოთხრობიდან – “გველის ზეიმი”
” – შენც შეგინიშნია ეს საკვირველი ამბავი? ჩაჰხედავ ადამიანს თვალებში და შემოგანათებს იქიდან რომელიმე მხეცი,ან მფრინველი თუ ქვეწარმავალი.
ამონარიდი ჭოლა ლომთათიძის მოთხრობიდან – “საპყრობილე”
“ხდება ისიც,რომ შეყვარებულები ვერ ითმენენ,სანამ მღვდელი აკურთხებდეს მათ კავშირს,აკრძალულ სიამოვნებას ეძლევიან,რის შედეგად “ტარიელი” აუცილებელ უარს ეუბნება თავის “ნესტანს” და თავის საქციელს შემდეგი შეურყეველ,მამა-პაპისაგან გადმოცემულ და მუდმივ ჭეშმარიტებად აღიარებულ საბუთით ამართლებს:
ამონარიდები ლიტერატურული ნაწარმოებებიდან…
“ადამიანი სიხარბედ გარდაიქცა და ეს სიხარბე მგლად მოევლინა ქვეყნიერებას”. - ნიკო ლომოური (წუთისოფელი)
ამონარიდი ნიკო ლომოურის მოთხრობიდან – “წუთისოფელი”
“დაიკლა ორას სულამდე წვრილი და მსხვილი საქონელი.მარტო თევზეულობა სამოცი თუმნისა იქმნა ბაზრიდან მოტანილი.დაინთქა და დაილია ას კოკამდე ღვინო.დიდის ამბით და ყოფით გამოასვენეს გარდაცვალებული და უთვალავი ხალხის თანდასწრებით შეასვენეს იგი ბაგრატ დიდის დროს აშენებულ,დროთა ბრუნვისაგან დაძაბუნებულ,დიდებულ ტაძარში,
ამონარიდი აქვსენტი ცაგარელის პიესიდან – “ჭკუისა მჭირს!”
“ქვეყანა? ხალხი? ნათესაობა? მეგობრები?!. ოჰ,რა მწარე დაცინვაა ამ სიტყვების ხმარება ამ უბედურს ქვეყანაში!.. განა,თვალებახვეული უფსკრულისკენ რომ მიდიოდე,შეგაყენებს ვინმე?! შენის ხელითვე შენთვის საწამლავს იმზადებდე გაუგებრად,განა ხელს შეგიშლის ვინმე?!
ამონარიდები ლიტერატურული ნაწარმოებებიდან…
“ქალის ენა ყოველთვის არას ამბობს,გული კი ჰოს… ქალმა რო არას თქმა არ იცოდეს და ქალი რო მშიშარა,მორცხვი და შველივით ფრთხილი არ იყოს,ოროველა კამეჩი იქნებოდა და ცალგროშადაც არ ეღირებოდა”. – დიმიტრი მაჩხანელი (დილიმზე)
ამონარიდი სოფრომ მგალობლიშვილის მოთხრობიდან – “წითელი სარჩული”
” – ნამუსი,სინდისი?!. ჰმ… ნამუსსა და სინდისს ისეთს სქელ ფარდას ჩამოვაფარებ,რომ თვალითაც ვერავინ დაინახოს.