“სიკვდილი სახუმარო საქმე არაა,იგი ჩვენთვის დიდი სატანჯველია და სხვასაც ადვილად არ უნდა გადავუწყვიტოთ ბრაზით დაბრმავებულებმა”.

“ადამიანებმა რომ ის ერთი,ზედმეტი დღე იცოდნენ,რამდენი დაასწრებდა უბედურების დადგომას,რამდენი წავიდოდა ამქვეყნიდან დიდებითა და ბედნიერებით ტკბობისას,რათა მომავალ დაცემასა და გამწარებას არ შესწრებოდა”. – (ქვევრში)

“მას შემდეგ,რაც ევამ ადამი აცდუნა,კაცობრიობის მთელი ცხოვრება სავსე იყო თავგანწირვისა და ღალატის,კეთილშობილი გმირობისა და საშინელი ბოროტმოქმედების აურაცხელი მაგალითით და ყოველივე ამის შთამაგონებელი თუ წამქეზებელი,მრავალ შემთხვევაში,იყო ქალი,ჭკუის წამრთმევი მისი სილამაზე და გადაულახველი,ყოვლის მძლეველი ცდუნება.

“ხალხთან მიდგომაა საჭირო,მოხერხებული სიტყვის გამონახვა.სიტყვით რაც გინდათ ის დაჰპირდით – ალუმინის ბინები,რვასაათიანი სამუშაო დღე და საუზმედ ბივშტექსი.ოღონდ ეს დამაჯერებლად უნდა გააკეთოთ.გეფიცებით,რომ დაპირებებით თხუთმეტ წუთში ჩავაქრობ ყველაზე მძვინვარე ამბოხებას”. – (მოლოხი)

“ცხოვრება ხანმოკლეა,დრო ისედაც სწრაფად გადის.ყველა ცდილობს,რაც შეიძლება მეტი სიამოვნება წაგლიჯოს ცხოვრებას,სხვა არაფერი სწამს ხალხს.სიყვარულიც უცნაური რამეა.არავის არ უყვარხარ უმიზეზოდ,

“მე მიყვარხარ შენ,ვინც ახლა ამას კითხულობ,თუ შენ კეთილი კაცი ხარ,თუ შენ სამართლიანობა გიყვარს.მე მიყვარხარ შენ,ვინც ჩემს შემდეგ მოხვალ,მოხვალ მაშინ,როცა მე აღარ ვიქნები და ამიტომ არ მეცოდინება როგორი ხარ,ვინა ხარ,სადაური ხარ.მე ვერ გნახავ შენ,მაგრამ შენ ნახავ იმ ქვეყანას,რომელიც მეც მინახავს და მიყვარდა,იცხოვრებ იმ სამყაროში,სადაც მეც გამიტარებია ჩემი სიცოცხლე და თუმცა,