Category Archives: ლიტერატურა
მიგელ დე სერვანტეს საავედრას უკვდავი ქმნილებიდან – “დონ კიხოტი”
” – თავისუფლება,სანჩო,ესაა ერთ-ერთი ყველაზე უძვირფასესი განძი,რომელსაც ზეცა ანიჭებს ადამიანს; ვერავითარი სხვა საუნჯე,ვერც მიწის წიაღში დაფლული და ვერც ზღვის ფსკერზე დამალული,ახლოსაც ვერ მივა მასთან.თავისუფლების,ისევე როგორც ღირსების გულისათვის,შეიძლება თავი გასწიროს კაცმა. და პირიქით,მონობაა ერთ-ერთი ყველაზე უდიდესი უბედურება,რაც შეიძლება თავს დაატყდეს ადამიანს.იცი,რად ვამბობ ამას?
ამონარიდი გურამ დოჩანაშვილის გენიალური მოთხრობიდან – „კაცი, რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარდა”
„ჩვენ ძლიერ გვიყვარს ლიტერატურა, და თქვენგან… განსხვავებით… სიკვდილისაც ნაკლებად გვეშინია, რადგან მრავალჯერ მოვმკვდარვართ და ყველაფერი,
თამაზ ჭილაძის რომანიდან – “ჩამავალი მზის სხივი”
“ყველაზე დიდი უბედურება ალბათ ისაა,ვიღაცას რომ მიადგები,ან შემთხვევით წააწყდები,ის ვიღაცა ადამიანი გგონია,ფიქრობ,ადამიანურად მომექცევაო,თუნდაც იმას მაინც გკითხავს,რა გიჭირსო,მაგრამ აღმოჩნდება,რომ ის ვიღაცა ადამიანი არ არის,აღარ არის,დაავიწყდა,როდისმე ადამიანი თუ იყო და ამიტომ გირჩევნია ისევ ძაღლებმა დაგგლიჯონ,ვიდრე იმ კაცს შენი გასაჭირი შესჩივლო.უნდა ეცადო,შენი გაჭირვება ბოლომდე დამალო,როგორმე გაუძლო და არ თქვა,არ გაამხილო,მაგრამ თუ იტყვი,დარწმუნებულიც უნდა იყო,რომ გაგიგებენ…”
თამაზ ჭილაძის დიდებული რომანიდან – “ბრეიგელის მთვარე”
“სადღაა საზოგადოება.პირველი,რაც ჩვენ თვალწინ გაქრა თუ მოკვდა,საზოგადოება,საზოგადოებრივი აზრი იყო.ახლა მისი უსახო ნაფლეთები,ნარჩენები დაფარფატებენ ქუჩებსა თუ პარკებში.ასეირნებენ ათასნაირი ხერხით,ცდით,მეთოდით გადაჯიშებულ ცხოველებს,რომლებსაც რახანია დაავიწყდათ,თუ დაავიწყეს,დარაჯები და მონადირეები რომ იყვნენ და ურჩევნიათ ასე ყელზე ჯაჭვებშებმულებმა გაატარონ ცხოვრება,ანუ პატრონებს უფრო დაემსგავსონ,ვიდრე წინაპრებს”.
ამონარიდები ტომას მაინ რიდის რომანიდან – „ოკეანეში დაკარგულები”
„ჯობს ისევ ზვიგენების კერძი გავხდე, ვიდრე ადამიანმა შემჭამოს”.
ჰაუარდ ფილიპს ლავკრაფტის ნოველიდან – „სიზმრის კედელს მიღმა”
„ხშირად ვფიქრობ, ადამიანთა მოდგმის უდიდესი ნაწილი რატომ მსჯელობს დაუღალავად სიზმრების კოლოსარულ მნიშვნელობაზე და იმ იდუმალ სამყაროზე, რომელსაც ის მიეკუთვნება.
ამონარიდები ლიტერატურული ნაწარმოებებიდან…
„საინტერესო დროში ვცხოვრობთ, უყვართ კოხტაპრუწად შეფუთვა თაიგულების… თუმცა, რატომ მარტო ყვავილების, ახლა ყველაფერს „ფუთავენ”, გრძნობებს, ნივთებს, ადამიანებს, ნაგავს… მთავარია, ლამაზად იყოს შეხვეული, თორემ შიგნით რა მნიშვნელობა აქვს, რა არის…” - ვანო ჩხიკვაძე (ბუტკა)
ამონარიდები კამილო ხოსე სელას მოთხრობებიდან…
“იმაზე უარესი არაფერია,როდესაც ადამიანი თანდათანობით რწმუნდება თავის უმაქნისობაში.თუ უცებ დარწმუნდა,ნუ გეშინიათ,მაშინვე დაავიწყდება.მაგრამ თუ ამას მიხვდა ნელ-ნელა,თანდათანობით,მაშინ საქმე ცუდადაა.მაშინ ისე ჩაუჯდება ტვინში,ვეღარავინ აღმოფხვრის და იგი ჩამოხმება,გაფითრდება,დასჩემდება უძილობა,დამნაშავეთა სენი,მაშინ მისი საქმე წასულია”. – (საიდუმლო მკვლელობა ბლანშარის ქუჩაზე)
ამონარიდი კამილო ხოსე სელას მოთხრობიდან – “ოჰ,ეს თხები!”
” – სენიორებო,ჩვენი ქვეყნის ეკონომიკას მარცხი ემუქრება,ეს ძველისძველი მოვლენაა და დროა,თავი ვანებოთ წუწუნს და გამოსავალი ვეძებოთ.ბევრს არ ვილაპარაკებ და ორი სიტყვით დაგიხატავთ იმ ერთადერთ ღონისძიებას,რაც მთავრობისგან უნდა მოვითხოვოთ: მეგობრებო,ესპანეთში დაუყონებლივ უნდა გავანადგუროთ თხები.
ამონარიდები ბესიკ ხარანაულის წიგნიდან – „ეპიგრაფები დავიწყებულ სიზმრებისათვის”
„ყველაზე ძნელია ადამიანობა. მოდი, გავხდეთ ადამიანი! ყველაზე ძნელია სიყვარული, ვცადოთ სიყვარული!”