„გაჭირვებამ მოთმენა არ იცის… არა…”

„ – მე ვგონებ, როგორაც არ უნდა იყოს, უპატიოსნო კაცი მაინც ყოველთვის მოატყუებს პატიოსან კაცს და ამით ყოველთვის აჯობებს მას”.

„აქა-იქ სასიკეთოს და გულის გასახარელს წააწყდებოდა კაცი, მაგრამ, საუბედუროდ, ბოროტება და სიავე, თურმე, ბევრად მეტი ყოფილა”.

„ – ეჰ, ჭორივით რომ სიმართლე ვრცელდებოდეს, ქვეყანას რა უჭირს”.

„ – საერთოდ, ეს იცოდე, ჩემო ზაურო, თუ კაცს შენი ვალი აქვს, ხშირად არ უნდა შეეჩხირო თვალში, თორემ შესძულდები. ასე იცის ვალმა”. – (თებერვალი)

„ – მთავარ-დიდებულნო, ეგებ თქვენ გულში ფიქრობთ, რომ ჩემზე ჭკვიანები ხართ. ეს რომ ასე იყოს, მაშინ თქვენ ტახტზე დაბრძანდებოდით და მე ფეხზე ვიდგებოდი, მაგრამ ტახტზე მე ვზივარ და ფეხზე თქვენ დგახართ, მაშასადამე, მე თქვენზე ჭკვიანი ვარ”.

„დიდი ფული ხშირად ღუპავს ადამიანს”.

„სულით ბავშვობა კაცს სიბერემდე არ შორდება”.

„ – ო, ღმერთო ჩემო, რა ბედნიერი დრო იყო. მე და მამაჩემი ვმოგზაურობდით, ბევრი ფული გვქონდა… – არა, არ გეგონოთ იმას ვამბობდე, რომ ბედნიერება ფულებშია. მაგრამ, დამიჯერეთ, როცა ფული არა გაქვთ, ან ძალზე ცოტა გაქვთ, ბუნების საუცხოო ფერებიც კი ხუნდებიან…”

„სიმართლე ჩხუბის თავია, ყველას თავისად ესმის”.