Daily Archives: აგვისტო 19, 2013

ბალთაზარ გრასიან-ი-მორალესი

ბალთაზარ გრასიან-ი-მორალესი - დაიბადა 1601 წლის 8 იანვარს,ესპანეთის ავტონომიური გაერთიანების – არაგონის,მუნიციპალიტეტში ბელმონტე-დე-გრასიანში.იგი წარმოადგენდა უდიდეს ესპანელ მწერალს,ფილოსოფოსს,ლიტერატურის კრიტიკოსსა და იეზუიტთა ორდენის იმ წევრს,რომელსაც დღემდე “ბაროკოს ეპოქის ლიტერატურის” ერთ-ერთ საუკეთესო წარმომადგენლად მიიჩნევენ.

ადრიან-პიერ-ანრი დეკურსელის მოსაზრებები…

1. მამაცი გახლავთ ის ადამიანი,რომელიც ნაკლებად აფასებს საკუთარ სიცოცხლეს და კიდევ უფრო ნაკლებად სხვისას.

მიქელანჯელო ბუონაროტი – “მადონა ბრიუგე”

“მადონა ბრიუგე” - ინგლისურ ენაზე ‘Madonna of Briuges”,წარმოადგენს 1501-1504 წლებში,მარმარილოსაგან შექმნილ გენიალურ ქანდაკებას,უდიდესი იტალიელი მოქანდაკის,მხატვრის,არქიტექტორისა და პოეტის - მიქელანჯელო დი ლოდოვიკო ბუონაროტი სიმონის (1475-1564 წლები) მიერ.

ედმუნდ ბლერ ლეიტონი – “აკოლადა”

“აკოლადა” - ინგლისურ ენაზე “Accolade”,წარმოადგენს დიდი ინგლისელი პრერაფაელისტი მხატვრის - ედმუნდ ბლერ ლეიტონის (1853-1922 წლები),მიერ 1901 წელს ზეთის საღებავით ტილოზე დახატულ დიდებულ სურათს.

“ბელჟეცის საკონცენტრაციო ბანაკი” – (სიკვდილის ბანაკი)

“ბელჟეცის საკონცენტრაციო ბანაკი” - წარმოადგენდა ერთ-ერთ უსაშინლეს “სიკვდილის ბანაკს”,რომელიც “თამამად” იკავებს ადგილს ისეთი საკონცენტრაციო ბანაკების გვერდით,როგორებიც იყო – ოსვენციმი,დაჰაუ,ბუხენვალდი,აუშვიცი და სხვა.

გურამ ასათიანი – პაოლო იაშვილის შესახებ…

“თავის თანამედროვეთა,თანამოკალმეთა – ყველა იმ ადამიანთა მოწმობით,ვისაც ერთხელ მაინც რგებია მასთან სიახლოვე,

ჯოზეფ კონრადის მოსაზრებები…

1. წიგნის ერთ ნახევარს მწერალი წერს,ხოლო მეორე ნახევარს თავად მკითხველი.

ტაგ ბეჰრამი – “ყველაზე სერიული მკვლელი ისტორიაში”

ტაგ ბეჰრამი (1765-1840 წლები) – წარმოადგენდა მსოფლიო საკაცობრიო ისტორიაში ყველაზე სერიულ ინდოელ მკვლელს,რომელსაც “ტუგის სექტის” ერთ-ერთი ხელმძღვანელის პოსტი ეკავა (“ტუგის სექტის” წევრები ეთაყვანებოდნენ სიკვდილის,ქაოსისა და განადგურების ქალღმერთს – კალის,რომელიც თავის მხრივ განსახიერება გახლდათ მრისხანე ინდუისტური ქალღმერთის – დურგასი).

ჟან მორის ეჟენ კლემან კოქტოს მოსაზრებები…

1. ღმერთი – ფიქრობს ჩვენზე,თუმცა არ ფიქრობს ჩვენს ნაცვლად.

შიო მღვიმელი – “დიდებულ მოამაგის ხსოვნას” (იაკობ გოგებაშვილის)

ცამ დაჰკრა,მეხმა დასჭექა,

შეირყა მთა და ბარია;