Daily Archives: აგვისტო 19, 2013
ბალთაზარ გრასიან-ი-მორალესი
ბალთაზარ გრასიან-ი-მორალესი - დაიბადა 1601 წლის 8 იანვარს,ესპანეთის ავტონომიური გაერთიანების – არაგონის,მუნიციპალიტეტში ბელმონტე-დე-გრასიანში.იგი წარმოადგენდა უდიდეს ესპანელ მწერალს,ფილოსოფოსს,ლიტერატურის კრიტიკოსსა და იეზუიტთა ორდენის იმ წევრს,რომელსაც დღემდე “ბაროკოს ეპოქის ლიტერატურის” ერთ-ერთ საუკეთესო წარმომადგენლად მიიჩნევენ.
ადრიან-პიერ-ანრი დეკურსელის მოსაზრებები…
1. მამაცი გახლავთ ის ადამიანი,რომელიც ნაკლებად აფასებს საკუთარ სიცოცხლეს და კიდევ უფრო ნაკლებად სხვისას.
მიქელანჯელო ბუონაროტი – “მადონა ბრიუგე”
“მადონა ბრიუგე” - ინგლისურ ენაზე ‘Madonna of Briuges”,წარმოადგენს 1501-1504 წლებში,მარმარილოსაგან შექმნილ გენიალურ ქანდაკებას,უდიდესი იტალიელი მოქანდაკის,მხატვრის,არქიტექტორისა და პოეტის - მიქელანჯელო დი ლოდოვიკო ბუონაროტი სიმონის (1475-1564 წლები) მიერ.
ედმუნდ ბლერ ლეიტონი – “აკოლადა”
“აკოლადა” - ინგლისურ ენაზე “Accolade”,წარმოადგენს დიდი ინგლისელი პრერაფაელისტი მხატვრის - ედმუნდ ბლერ ლეიტონის (1853-1922 წლები),მიერ 1901 წელს ზეთის საღებავით ტილოზე დახატულ დიდებულ სურათს.
“ბელჟეცის საკონცენტრაციო ბანაკი” – (სიკვდილის ბანაკი)
“ბელჟეცის საკონცენტრაციო ბანაკი” - წარმოადგენდა ერთ-ერთ უსაშინლეს “სიკვდილის ბანაკს”,რომელიც “თამამად” იკავებს ადგილს ისეთი საკონცენტრაციო ბანაკების გვერდით,როგორებიც იყო – ოსვენციმი,დაჰაუ,ბუხენვალდი,აუშვიცი და სხვა.
გურამ ასათიანი – პაოლო იაშვილის შესახებ…
“თავის თანამედროვეთა,თანამოკალმეთა – ყველა იმ ადამიანთა მოწმობით,ვისაც ერთხელ მაინც რგებია მასთან სიახლოვე,
ჯოზეფ კონრადის მოსაზრებები…
1. წიგნის ერთ ნახევარს მწერალი წერს,ხოლო მეორე ნახევარს თავად მკითხველი.
ტაგ ბეჰრამი – “ყველაზე სერიული მკვლელი ისტორიაში”
ტაგ ბეჰრამი (1765-1840 წლები) – წარმოადგენდა მსოფლიო საკაცობრიო ისტორიაში ყველაზე სერიულ ინდოელ მკვლელს,რომელსაც “ტუგის სექტის” ერთ-ერთი ხელმძღვანელის პოსტი ეკავა (“ტუგის სექტის” წევრები ეთაყვანებოდნენ სიკვდილის,ქაოსისა და განადგურების ქალღმერთს – კალის,რომელიც თავის მხრივ განსახიერება გახლდათ მრისხანე ინდუისტური ქალღმერთის – დურგასი).
ჟან მორის ეჟენ კლემან კოქტოს მოსაზრებები…
1. ღმერთი – ფიქრობს ჩვენზე,თუმცა არ ფიქრობს ჩვენს ნაცვლად.
შიო მღვიმელი – “დიდებულ მოამაგის ხსოვნას” (იაკობ გოგებაშვილის)
ცამ დაჰკრა,მეხმა დასჭექა,
შეირყა მთა და ბარია;