Monthly Archives: იანვარი 2014
მუხრან მაჭავარიანი – “გადღერძელებ საქართველო!”
მცირე ხარ და უსაზღვრო ხარ.
ვარსკვლავივით ამობრწყინდი.
Dead Wish Coffee – (სიკვდილისწინა სურვილი)
Dead Wish Coffee (“სიკვდილისწინა სურვილი”) – წარმოადგენს სპეციალური და განსაკუთრებული ხარისხის ყავას,რომელიც ორჯერ მეტ კოფეინს შეიცავს,ვიდრე სხვა ნებისმიერი ჩვეულებრივი ყავის სახეობები.
“მონარქების” მკვლელობები – (ნაწილი I)
ანდერსენ სტიგო (XIII საუკუნე) – რომელსაც ასევე მოიხსენიებდნენ,როგორც – ჰვიდე,წარმოადგენდა იმ მდიდარ დანიელ დიდებულსა და ქვეყანაში ყველასათვის ცნობილ პიროვნებას,რომელმაც ფართოდ გავრცელებული ვერსიის თანახმად,დანიის მეფეზე – ერიკ V კლიპინგზე (1249-1286 წლები),შური იძია მეუღლის შეცდენის გამო.
ჩინეთში მდინარეები ქრება…
გეოდეზები,რომლებიც აზიისა და მოსფლიოს ერთ-ერთ უდიდესი ქვეყნის – ჩინეთის წყლის რესურსებს შეისწავლიდნენ,შოკირებული დარჩნენ მას შემდეგ,რაც აღმოაჩინეს,რომ 1990 წლის შემდეგ,ქვეყანაში არსებული მდინარეების ნახევარზე მეტი (28 000 მდინარე) გამქრალი იქნა.
ჰიტომადა
ჰიტომადა – იაპონური ენიდან თარგმანით აღნიშნავს – “ადამიანის სულს”,გარდა ამისა მოიხსენიებენ,როგორც – “ონიბი”,რაც თავის მხრივ – “დემონურ ცეცხლებს” წარმოადგენს.იაპონური მითოლოგიისა და ფოლკლორის მიხედვით,ისინი გახლავან ახლად გარდაცვლილი ადამიანების სულები,რომლებიც მისტიკური ცეცხლის ფორმას იძენენ.
ამონარიდები მარიო პიუზოს რომანიდან – „ნათლია”
1. „მეგობრობა – ყველაფერია. მეგობრობა უფრო მეტია, ვიდრე ტალანტი. ის უფრო მეტია, ვიდრე ნებისმიერი ძალაუფლება. ეს დაახლოებით იგივეა, რაც – ოჯახი”.
“ფრაზეოლოგია მულტიპიკაციური ფილმებიდან”
1. ბრძენი ადამიანები სარგებლობენ დევიზით: მზად იყავი ყველა სიურპრიზისთვის. – “80 დღე მსოფლიოს გარშემო”
ვინსენტ ვილემ ვან გოგი – “ლოდები და მუხა”
“ლოდები და მუხა” – წარმოადგენს გენიალური ნიდერლანდელი მხატვარ-პოსტიმპრესიონისტის – ვინსენტ ვილემ ვან გოგის (1853-1890 წლები) მიერ,1888 წელს ზეთის საღებავებით შესრულებულ დიდებულ ტილოს.სურათის სიმაღლე 54,9 სანტიმეტრია,ხოლო სიგანე 65,7 სანტიმეტრი.
თემურ ელიავა – “გალაკტიონს ნუ მიკითხავ,დამღალა”
გალაკტიონს ნუ მიკითხავ,დამღალა,
გაიტანეთ ოთახიდან წიგნები!
ბესიკ ხარანაული – “ზეიმის დროს ვის ახსოვს ტკივილი?!”
ადრე პატარაობაში,”სვებედნიერ”,სიხარულისგან გაბრწყინებულ ადამიანებს რომ ვუყურებდი,მიკვირდა,როგორ შეეძლოთ სულ ეცინათ (არ მიყვარდა სიცილი,რადგან არ მჯეროდა მისი)… მერე მივხვდი,რომ სიცილი ნიღაბი იყო.მათ მიღმა რამდენი ადამიანის სახე სველდებოდა ცრემლებით…