Monthly Archives: ივლისი 2017
ლეგენდა ინდოეთის „საღვთო მდინარის” – განგის წარმოშობის შესახებ…
„განგი ინდოეთის მდინარეთა შორის პირველია,რომელმაც მოხიბლა ინდოეთის გული და უხსოვარი დროიდან თავისკენ იზიდავს მილიონობით ადამიანს.ისტორია განგისა,მისი სათავიდან შესართავამდე,უძველესი დროიდან დღემდე – ეს არის ინდური ცივილიზაციისა და კულტურის,იმპერიის აღზევებისა და დაცემის ისტორია,
ედგარ ალან პო – „თაღლითობაც ზუსტი მეცნიერებაა”
„თაღლითობა,ანუ ის,რაც ამ მცნებაშია ნაგულისხმები,უკავშირდება ზმნას „თაღლითობს”, და ეს ამბავი ყველამ იცის.მაგრამ ისიცაა ცნობილი,ძნელია განსაზღვრა ამოქმედებული თაღლითობისა.
„ახია ჩვენზე!”
„ეშინიათ,ეშინიათ ყაზბეგისა.იმიტომ რომ,ყაზბეგმა სიმართლე იცოდა.სიმართლის მცოდნენი კი სახიფათონი არიან.ჩვენთვისაც მოკვდავებისათვის,რადგან ძილს გვიფრთხობენ,ლუკმას გვიმწარებენ და არ გვაცლიან მშვიდად განვლიოთ დღენი,სამადლოდ რომ მოუგდია ღმერთს ჩვენთვის.
კონსტანტინე სტანისლავსკი – „ეპიზოდი”
1938 წლის 7 აგვისტოს მოსკოვში გარდაიცვალა თეატრის რეფორმატორად წოდებული რუსი რეჟისორი,მსახიობი და პედაგოგი – კონსტანტინე სტანისლავსკი.
ამონარიდები ლიტერატურული ნაწარმოებებიდან…
„დედაკაცი,გენიალური ჯალათი,უნიჭიერესი მწვალებელი, იყო და ყოველთვის იქნება მამაკაცის დამღუპველი”. – ონორე დე ბალზაკი (კურტიზან ქალთა ბრწყინვალება და სიღატაკე)
ეგზიუპერის მიერ კონსუელოსადმი მიძღვნილი „სახუმარო ლოცვა”
ცნობილია,რომ დიდ ფრანგ მწერალს,პოეტსა და ესეისტს – ანტუან დე სენტ-ეგზიუპერს (1900-1944 წლები) ძალიან ბევრი უსიამოვნება შეამთხვია სალვადორელი მეუღლის – კონსუელოს მეტად უხიაგმა ხასიათმა.
Genia.Ge-ს დღის ციტატა…
„კარგად მიმოიხედეთ თქვენს ირგვლივ და მრავლად დაინახავთ ისეთ ადამიანებს,რომელთათვისაც,როგორც მგელთათვის – ტყე და ხართათვის – საძოვარი,მთელი ქვეყანა ის ადგილია,სადაც მხოლოდ ჭამა შეიძლება”.
მარკუს ტულიუს ციცერონის შესახებ…
პირველ ციცერონს თურმე ცხვირის წვერზე ცერცვის ნაჩვრეტის მსგავსი პაწაწინა ნაპობი ჰქონია,რის გამოც მისთვის – „ციცერონი”,ანუ ლათინურიდან რომ ვთარგმნოთ, – „ცერცვი” უწოდებიათ მეტსახელად.
იცით თუ არა,რომ
1. მეფის რუსეთის არმიაში მოქმედი შიდა-განაწესით,ურჩ ჯარისკაცებს მორჩილი ჯარისკაცების მწყობრში ატარებდნენ,რა დროსაც შიშველ ტანზე უმოწყალოდ სცემდნენ წყალში დამბალი ტირიფის წკეპლებით.ასეთი სახით ურჩი ჯარისკაცების დასჯას – „მწვანე ქუჩაზე გავლად” მოიხსენიებდნენ „ხატოვნად” მეთაურები.