„ – რა არის ასი წელი? ისეთი გრძნობა მაქვს, თითქოს ახლახან დავიბადე. წარსული? თანდათან დავიწყებას ეძლევა. და ის, რასაც აგრე სათუთად ინახავს მეხსიერება – ჩვენი ბავშვობა, თითქოს სადღაც, ოდესღაც ნახული სიზმარია.

„ – რა არ ვიღონეთ, მაგრამ სიკვდილი ვერ ვძლიეთ, თვალმაისა, ხუჭუჭთმიანი გოგონა ვერ გამოვტაცეთ. ჩემი ქმარი ბავშვის სიკვდილმა სულიერად გატეხა და ფიზიკურად დააძაბუნა.

ღმერთმა ჩემზე მოიცალა,

მცირე რამც არ მაპატია,

„ჩვენ კი ვიწამეთ ღმერთი, მაგრამ ვლოცულობთ როგორც თვალთმქაცნი, რომ ხალხს ვაჩვენოთ… იესო კი გვაფრთხილებს:

„ვინც ცოცხლობს: ჭამაც უნდა, სმაც, ჩაცმაც, დახურვაც, სახლიკარიც, კაცს – ქალი და ქალს – კაცი”.