„ჩვენი სული ბავშვების მიერ კუბიკებივით აგებულ ხუხულას ჰგავს. ყველა, ვინც კი გვხვდება, თითო კუბიკს მაინც ადებს ზედ, ანდა, პირიქით, მიაქვს.

„აინშტაინის გენიამ ჰიროსიმამდე მიგვიყვანა”.

„რა არის სასწაული? ის, რაც არ გვესმის. რა არის ნამდვილად ყველაზე სანატრელი? ის, რაც მიუწვდომელია. მაშ, ასე, გაუგებრობის შეცნობა, მიუწვდომელის მოპოვება – აი, ამას ვუძღვენი მთელი ჩემი ცხოვრება”.

„ადამიანი ყოველთვის ასეთია: სხვის თავმოყვარეობას ნაჯახით სცემს, ხოლო როდესაც მისას ნემსით უჩხვლეტენ, ყვირილს მორთავს”.

„არც ერთი ლოცვა ცამდის არ ადის”.

„ვაზს რო რაც უნდა, ცხვარს არა აქვს იმდენი ბეწვი, სუმუდამ უნდა დასტრიალებდე, ხო ალერსით ზრდი, როგორ არწყულებ, მაგრამ წყალზე არანაკლებ სჭირდება ოფლი. იმაზე ყველაფერი ალალია.

„სხვისი ჭირისთვის ვერ მოვიცალე, რადგან საკუთარსაც ძლივს დავათრევდი. მაინც ვიარე და მარადი ვეძიე, მაგრამ ვერ ვიპოვე და დავივიწყე”.

„ჭკუა რომ მქონდეს, პირზე ბოქლომს დავიდებდი”.