„დედა ადამიანისათვის არა მხოლოდ ხორცშესხმული არსებაა, არამედ გაუცნობიერებელი მისწრაფება, რომელიც უსაზღვრო ნუგეშს გპირდება”.

„ – გადავეჩვიეთ ერთმანეთის მოფერებას და პატივისცემას ადამიანები, ჩემო ვარდენ. არ ვიცი, რამ მოიტანა ეს ამბავი, მარა, ძალიან გავუტურამგელდით ერთმანეთს.

„წუთისოფლის აღმა-დაღმა ბრუნვას ისე უნდა ააყოლო ტანი, რომ ზვირთს ქვეშ არ მოექცე”. – (ხიფათი)

„დიახ, ძნელია ამქვეყნად ცხოვრება, ყველაფერი კბილით უნდა გაიტანო…”

„ – უცბად კი გადის დრო, შვილო, მაგრამ რამდენი რამ იცვლება ამ სიუცბათეში?!”

„სიცოცხლე ყველაზე დიდი განძია, მაგრამ არაფერი ისე არ დაგაბეჩავებს, როგორც მისი მონური სიყვარული”.

„არსებობისათვის ბრძოლაში ყველა ილეთი მისაღებად მიგვაჩნია, რადგან ძალიან კარგად გვაქვს შეგნებული ანბანური ჭეშმარიტება იმის შესახებ, რომ გამარჯვებულს არ სჯიან…

„ – ბუასტს უთქვამს, ქვეყანაზე იმისთანა კაცი არ არის, თუნდაც ძალიან ბედნიერიც იყოს, უკან მიიხედოს და არ ამოიოხროსო”.

„ – ზომიერება ყველაზე ძნელი მისაგნებია.

- და ყველაზე მეტად საჭირო”.

„ – გველის წიწილაც გველია, შხამი მაგასაც დაუგროვდება!”.