Tag Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები ენ ვეტემაას რომანიდან – „მონუმენტი”
„შინაბერების გავრცელებული აზრით, მთელი ქვეყნის მამაკაცებს პირი აქვთ შეკრული და ჭკვიან ლამაზმანებს იმიტომ გაურბიან, რათა პათოლოგიურ მახინჯებზე დაქორწინდნენ”…
ამონარიდები რევაზ მიშველაძის ნოველიდან – „წინა კაცი”
„სასწაულია, აბა რა არის, ათაბაბადან დღემდე რამდენი კაცი მდგარა ამ ცის ქვეშ და ორი კაცის ცხოვრება არ დამსგავსებია ერთმანეთს. ყველას თავისი ბილიკი მიუჩინა ბუნებამ. რა ფანტაზიამ მოიფიქრა მაინც მილიარდი კაცის ცხოვრების სხვადასხვა ვარიანტი. გიფიქრიათ ამაზე?”
ამონარიდი რევაზ მიშველაძის მოთხრობიდან – „კაქტუსი”
„უწინ, კაცმა თავი მოიკლაო, რომ გავიგონებდი, მიზეზის გაგებაც არ მსურდა. რამ უნდა მიგიყვანოს კაცი ამ ნაბიჯამდეთქვა. ახლა სხვანაირად ვფიქრობ. არის თურმე ცხოვრებაში წუთები, როცა ერთადერთი გამოსავალი თვითმკვლელობაა.
ამონარიდები გრიგოლ ჩიქოვანის მოთხრობებიდან…
„ – ადამიანს რაღაცის უნდა ეშინოდეს, სიკოია; ან სინდისის, ან ღმერთის, ან ძალის”.
ამონარიდები მარიო ვარგას ლიოსას რომანიდან – „ვაცის ნადიმი”
„ქალს ვარდის ფურცელივით ფაქიზად უნდა მოეპყრო”.
ამონარიდი სოსო პაიჭაძის მოთხრობიდან – „სადღაც, გზის პირას”
„ყოველ სიკვდილს თავისი სიმართლე აქვს… ჩვენ გვინახავს, როგორ ეგებებოდნენ ადამიანები სიკვდილს ერთი გოჯი მიწის დასაცავად, გვინახავს, როგორ კვდებოდა მეგობრის გადასარჩენად თავგანწირული მეომარი. იყო ამ სიკვდილებში – შემაძრწუნებელიც თავისი უაზრობით და აღმაფრთოვანებელიც თავისი სიდიადით,
ამონარიდები მარტინ ანდერსენ ნექსეს რომანიდან – „დიტე – შვილი ადამის ტომისა”
„ღატაკი ადამიანის ცხოვრება არ გამოდგება ღვთის არსებობის ნათელ დამამტკიცებელ საბუთად და თუკი ის მაინც სუფევს, ცხადია, მდიდრების და ძლიერების მხარე უჭირავს”.
ამონარიდები მარტინ ანდერსენ ნექსეს რომანიდან – „დიტე – შვილი ადამის ტომისა”
„ვისაც ბედი წყალობს, ყველა არხეინად ცხოვრობს, იკავებს ისეთ ადგილს, რომელიც არ ეკუთვნის. ზოგიერთისთვის კი ღმერთს ავიწყდება ადგილის გამოყოფა, ეგაა, პატარა კუთხეს თუ გაიმეტებს სასაფლაოზე”.
ამონარიდი ლევან ხაინდრავას მოთხრობიდან – „მუდმივი ძრავა”
„შენ წახველ, მამა. წახველ შენი გზით, მე კი ჩემს გზას დავადექი და ვაი, რომ ყოველთვის არ მახსოვდი.
ამონარიდები ლიტერატურული ნაწარმოებებიდან…
„რად მინდა მეგობარი, თუკი განსჯას დამიწყებს. კოჭლ მეგობარს თუ დავპატიჟებ, იცეკვე-მეთქი კი არა ვთხოვ, დავსვამ”. – ანტუან დე სენტ-ეგზიუპერი (წერილი მძევლისადმი)