„ეს ქვეყანა დროებითი საყუდარია სულისა.განსაწმენდელია,სადაც საკუთარ ლეშზე უნდა აღზევდე.არ უნდა ემონო ხორცს,თორემ როცა გაეყრები,მონადყოფილს უიმისობა გაგიჭირდება.ხორცი იგივეა,რაც წიგნისათვის ქაღალდი,ხოლო ეს სული ჭეშმარიტი უნდა იყოს,რომ მარად იცოცხლოს,თორემ მოვა მსაჯული და სანაგვეში გადაისვრის”. – (ჩრჩილის აღსარება)

„საოცარია ხელები… სანამ უსაქმოდ არიან,ბალღზე უმწეონი ჩანან,მაგრამ მცირედიც საკმარისია,ქვეყნიერება გადააბრუნონ”. – ირჟი კრშენეკი (ვინ დაამარილა ზღვა)

„ – წყეული სექსუალური საუკუნე! ყველაფერი მრუშობითაა განმსჭვალული!

„ადამიანის ცხოვრებაში დგება ჟამი,როცა გადამეტებული მზრუნველობა მას მადლიერების გრძნობით კი არ ავსებს,არამედ – პირიქით, – აღიზიანებს.მზრუნველობას თავისი საზღვრები აქვს.ვინც ზრუნავს,მასაც არ უნდა დაავიწყდეს ეს.

„ადამიანის სული ქვეყნიერების პატარა რუკაა და ვინც მისი წაკითხვა იცის,გაოცებულია მისი სიდიადით…”

„არასოდეს, არასოდეს, არასოდეს გესმის?! არ მიითვისო, რისი მითვისებაც არ შეიძლება: სხვისი აკვანი, ანდა, სხვისი საფლავი; სხვისი წუხილი, ანდა, სხვისი სიხარული; სხვისი სალოცავი, ანდა, სხვისი საგოდებელი”.

„როცა იძულებული ხარ აუცილებლობის გამო ერთ საქმეს მიეჯაჭვო,ეს არსებობაა და არა ცხოვრება”. – (მონტენი)

„ – საქართველოს მომღიმარე,დამთმობი მეფე სჭირდება,თუ მათრახმომარჯვებული – ქართველი კაცისავე სასიკეთოდ რომელი უმჯობესია?