იოსებ ნონეშვილი – “გამმა”

და ვინ მძულდა – ის კვლავ მიყვარს,ვინც მიყვარდა იგი კი მძულს.

ეჰ,ვინ მომცემს თავშესაფარს,ვინ მაღირსებს ყოფნის კუნძულს?

***

გიორგი ლეონიძე – “დედას”

„დედის ჩაწვეთებულ ცრემლზე ია ამოდისო! ასე იტყოდნენ ჩემს ყრმობაში.ჩემი სოფლის ტყისპირებში ყოველ გაზაფხულზედ ია ბღუჯეულად ამოდიოდა,არემარე სულ ლურჯად გადაიბურებოდა ხოლმე.

ოტია პაჭკორიას “ჩანაწერებიდან”…

“მე ვიცი,იმ დღეს,გალაკტიონის დასაფლავების დღეს,ჩემი ერი იყო მგლოვიარე,ამაყი,ირონიულად მიმტევებელი და არისტოკრატი”…

ბრუნო პონტეკორვოს ნააზრევი…

“თუ ჭეშმარიტებაა,რომ “მატერია”,რომლისგანაც ჩვენ შევდგებით და ყოველი საგანი ჩვენს ირგვლივ არ არის მყარი და ურღვევი,რომ იგი,პირიქით,მერყევია და ფეთქებადი,მაშინ მყარი და ურღვევია მშვენიერება.

ჭაბუა ამირეჯიბის გენიალური რომანიდან – “დათა თუთაშხია”

“ხე მეხივით გაიღებს ტკაცანს,თითქოს ხერხემალში გადატყდაო.ზეზეა ჯერ კიდევ,ერთს შეტრიალდება ადგილზე და მერე გადაქანდება დასაწოლად.მიდის და ლეწავს ყველაფერს,რაც დახვდება გზაზე.

ანტონ ჩეხოვის “მოგონებებიდან”…

“არასოდეს ჩემი თავის მე არ მომწონდა.მე არ მიყვარს ჩემი თავის,როგორც მწერალი.ყველაზე ცუდი ის არის,რომ რაღაც ბურანში ვარ გახვეული და ხშირად თვითონ არ მესმის ის,რასაც ვწერ… (ავტორი გენია.ჯი) მე მიყვარს ეს წყალი,ხეები,ცა,ვგრძნობ ბუნებას,იგი ჩემში აღძრავს დაუძლეველ სურვილს,რომ ვწერო.

კიმ ჩენ ირი – “მაიკლ ჯორდანის ფანატიკოსი გულშემატკივარი”

კორეის სახალხო დემოკრატიული რესპუბლიკის (ჩრდილოეთ კორეა),ყოფილი მეთაური,კორეის შრომის პარტიის გენერალური მდივანი,

აკაკი წერეთელი – “ქართველი ქალი”

მწუხარე და სევდიანი

სერზედ იდგა ერთი ქალი,

“ილია ჭავჭავაძე – ვაჟა-ფშაველას შესახებ”

“ქართველთა უგვირგვინო მეფეს” – ილია ჭავჭავაძეს,ადრევეც უნდოდა,რომ პეტერბურგიდან ხელმოცარულად დაბრუნებული პოეტი თავისსავე მასაზრდოებელ ატმოსფეროში გაებრუნებინა.მაშინ ძმებს ყიფშიძეებს უთქვამთ ილიასათვის: ვაჟას ფული შევუგროვოთ და ბერლინის უნივერსიტეტში გავგზავნოთო.

შარლ ანდრე ჟოზეფ მარი დე გოლის “წინასწარმეტყველება”

“XV საუკუნეში,ტევტონ რაინდებზე პოლონელთა გამარჯვების შემდეგ,სლავები მუდმივად უკან იხევენ გერმანელთა შემოტევისას – ისინი ჰინდერბურგმაც კი დაამარცხა ცხრაას თოთხმეტში…