” – იცეკვე,შვილო,როგორც გიბრძანეს.ღიმილის საფარქვეშ დამალე შენი ღრმა მწუხარება.იცეკვე,ღმერთის წინაშე,უბედურო!”

“მე ერთ კაცს ვიცნობდი მისი ყმაწვილური ძალღონის აყვავების ხანაში,ნამდვილი კეთილშობილებითა და ღირსებებით აღსავსეს,მახსოვს იგი შეყვარებული ნაზად,ვნებიანად,შმაგად,თამამად,მორიდებულად, და თითქმის ჩემს თვალწინ მისი სიყვარულის საგანი – ანგელოზივით ნაზი და მშვენიერი არსება – გაუმაძღარმა სიკვდილმა წაიღო.

“სხვის ენაზე მეტყველებას მაშინ აქვს ფასი და გემო,როდესაც თავისი უკეთილესად იცი! სხვაფრივ უცხო ენის გალიაში ხარ.” – ლევან გოთუა (მუმლი მუხასაო)

” – ათი ათასი ბაყაყი,სულ ერთია,მაინც არ არის ორაგული”.

“სიკვდილი სახუმარო საქმე არაა,იგი ჩვენთვის დიდი სატანჯველია და სხვასაც ადვილად არ უნდა გადავუწყვიტოთ ბრაზით დაბრმავებულებმა”.

“ადამიანებმა რომ ის ერთი,ზედმეტი დღე იცოდნენ,რამდენი დაასწრებდა უბედურების დადგომას,რამდენი წავიდოდა ამქვეყნიდან დიდებითა და ბედნიერებით ტკბობისას,რათა მომავალ დაცემასა და გამწარებას არ შესწრებოდა”. – (ქვევრში)

“მას შემდეგ,რაც ევამ ადამი აცდუნა,კაცობრიობის მთელი ცხოვრება სავსე იყო თავგანწირვისა და ღალატის,კეთილშობილი გმირობისა და საშინელი ბოროტმოქმედების აურაცხელი მაგალითით და ყოველივე ამის შთამაგონებელი თუ წამქეზებელი,მრავალ შემთხვევაში,იყო ქალი,ჭკუის წამრთმევი მისი სილამაზე და გადაულახველი,ყოვლის მძლეველი ცდუნება.