“მოღალატე ცოლის ქმარს ყოველთვის ჰქირდავენ,მასხრად იგდებენ და აუგად იხსენიებენ,თუმცაღა კარგად იციან,რომ საცოდავს,შეიძლება,წარმოდგენაც არ ჰქონდეს,რა ამბავია მის თავს და არც ცოლის გარყვნილებაში მიუძღვის ბრალი,რადგანაც ეს მისი გულგრილობისა თუ დაუდევრობის შედეგი კი არ არის,არამედ ქალის ავხორცობისა და უკეთური ბუნებისა. და მაინც,სიბრალულით კი არა,ერთგვარი ზიზღით უმზერენ მას.

“რა ვუყოთ ლეო ქიაჩელის გვადი ბიგვას? 

“არსებობენ ისეთი ადამიანები,ვისაც სიყვარულის უნარი არ გააჩნია,მაგრამ სხვისგან მოითხოვენ სიყვარულს და კიდეც სჯერათ,რომ უფლება აქვთ მოითხოვონ უპირობო სიყვარული და ერთგულება საბრალო ქალისაგან,რომლის დამორჩილებაც მოახერხეს.

“ჩემს მიერ დაწერილ ნოველებს შორის ვერც ერთ ნოველას ვერ ნახავთ,საიდანაც რაიმე სასარგებლო მოძღვრება ვერ გამოიტანოთ.ჩემი მიზანი იყო,ჩვენი ქალაქის ფართო მოედანზე ერთგვარი ბურთის საგორებელი მაგიდა დამედგა,ისე,რომ ყველას,ვისაც კი გართობა მოუნდებოდა,

„დაელოდეთ სიყვარულს! მხოლოდ ის გრძნობს ამას საკუთარ გულსა და გვამში,ვინც ელოდება! ჩვენ გვგონია,რომ ვეხვევით მის ლანდს,მაშინ როცა სიყვარული,უხილავი და უჩინარი,თავად გვეხვევა და გვბოჭავს,როცა გვეჩვენება,რომ იგი მოკვდა ჩვენში,აკი თურმე ჩვენ მოვმკვდარვართ მასში.