„დღეს ქალი თავის ქმარ-შვილს თავისი ხელით ულესავს ხანჯალს და თვითონაც თან მისდევს, წადი იბრძოლე, იარას მე შეგიხვევ ჩემი ხელითო! ამას ქალი იშვიათად გააკეთებს ხოლმე, მაგრამ როდესაც ამას გააკეთებს, იქ მტერი უბრძოლველადაც დამარცხებულია!”

„სულ არარაობას, მაინც ნაგვიანევი სჯობია”.

„სახელმწიფო ხაზინას ხალხი ავსებს, მაშასადამე, უმთავრესობა და უპირველესობაც ხალხისა უნდა იყოს!”

„დედის სიყვარულისთანა მშიშარი არა იქნება რა! სუყველა იმას აშინებს, სუყველა იმას ერჩის და მოსვენებას უფრთხობს. ან სად იცის დედამ მოსვენება?

„თუ ნიჭზედ მიდგა საქმე, მე ასანთის მომგონი უფრო უძლიერესი ნიჭის პატრონად მიმაჩნია, ვიდრე ყველა სუვოროვები ერთად აღებულნი”.

„ჭეშმარიტებას ძალად ვერავის შეაგნებინებთ”.

„ქალს რომ დედამთილი სძულდეს, ეგ არაფერი; მაგრამ დედას რომ შვილი სძულდეს – ჩემს დედამთილს რადა ჰგავხარო, ეგ კი მეტისმეტი უბედურებაა!”

„ცრუა წუთისოფელი: გაგაქცევს, გაგაქცევს და როგორც იტყვი – აგერ მივედი, მიზანს მივაღწიეო, წაგაბორძიკებს და ყირამალა დაგატრიალებს”.

„მტყუანს სიმართლის კარებამდე უნდა მიჰყვე, თორემ ქვეყანას მართალი ეგონება და სიმართლე დაიჩაგრება”.