უცხოეთში ხანგრძლივი იძულებითი ყოფნის შემდეგ სამშობლოში დაბრუნებულ „უიარაღოდ” წოდებულ „მამლუქის” ავტორს - კონდრატე თათარაშვილს (1872-1929 წლები) „ლაღიძის წყლებთან” დიდი ხნის უნახავი მეგობარი,სახელოვანი ქართველი მწერალი – დავით კასრაძე შემოხვდა.მონატრებული ძმები ერთმანეთს ჩაეხვივნენ.გამვლელები ჩერდებოდნენ ქუჩაში.

გენიალური ინგლისელი ფილოსოფოსი – თომას ჰობსი (1588-1679 წლები),რომელიც ქვეყნიერებას დედის ნაადრევი მშობიარობის შედეგადაც მოევლინა (ქალს მშობიარობა დაუჩქარა შიშმა,რომელიც გამოიწვია ინფორმაციამ ინგლისის სანაპიროებთან ესპანური არმადის გამოჩენის შესახებ),მოგვიანებით აღნიშნული მოვლენის შესახებ ერთობ მრავლისმეტყველად წერდა – „ჩემმა დედამ ტყუპები გვშობა: მე და შიშიო”.

ჩუკოტკის ნახევარკუნძულის მკვიდრი მოსახლეობა – ჩუქჩები,რომელთა მითოლოგიის მიხედვითაც,ისინი რჩეული ხალხია,ხოლო სხვა ჩრდილოელი ხალხები (ევენკები,კორიაკები და ასე შემდეგ) კი მათი მსახურნი,თავიანთ ეროვნულ კერძს - „მონიალო”-ს სახელწოდებით მოიხსენიებენ.

ერთ დღეს,თედორე შალიაპინთან ერთად გენიალურ რუს მწერალს – ლევ ტოლსტოის სახლში ჯერ კიდევ სრულიად ახალგაზრდა პიანისტი და კომპოზიტორი – სერგეი რახმანინოვი (1873-1943 წლები) ეწვია.

„რატომა ვარ აგრე ჭკვიანი?” – უკვირდა თვითმყოფადი ფილოსოფიური სწავლების ათეისტ ფუძემდებელ გერმანელ მოაზროვნეს - ფრიდრიხ ვილჰელმ ნიცშეს (1844-1900 წლები),რომელმაც იქვე განაგრძო: „ქრისტეს რომ ჩემდენი ეცხოვრა,ჩემსავით ჭკვიანი იქნებოდაო”.