„თანამედროვე ცხოვრება, ჩემო ძვირფასო გაბრიელ, საქმეზე დაფუძნებული ლამაზი და დიდი შენობაა, რომელსაც მხოლოდ ერთი შესასვლელი კარი აქვს.

სანამდე არმაზს ახვევია მგლების ხროვები,

და მათ ყმუილზე იბზარება ძველი ქვიტკირი,

„საშიშია, თუ განდიდებული თვის სინდისს და ძლიერებას არ შეათანხმებს ერთმანეთთან”.

„თქმა დამტკიცება როდი არის”.

სხვა არაფერი, მუხაო,

შენს ჩრდილ ქვეშ დგომა მეწადა,

„ეს ქვეყანა გაუკუღმართდა და სად არწივნი ვერა ბედავენ დასხდომასაც კი, იქ ჭინჭრაქები ნავარდობენ; სად წუწკნი გლეხნი გააზნაურდნენ, დიდებულნი იქ გლეხდებიან”.

„ამქვეყნად არასოდეს არაფერში არ უნდა იყოთ დარწმუნებული”.

„ბოროტი საქმე დღის სინათლეს ვერსად წაუვა, თუნდ დასამალად დედამიწა გადაეფაროს”.