ამონარიდები იორამ ჩადუნელის რომანიდან – „საზღაური”
„ქვეყნის ტვირთი, შენ კი არა, ღმერთმაც ვერ ატარა”.
ამონარიდები იორამ ჩადუნელის რომანიდან – „საშობაო მეჯლისი”
„ – ცხოვრება გაიძულებს, ძალაუნებურად მიაქციო ყურადღება ისეთ მოვლენებს, რომელიც წინათ არ აინტერესებდა ადამიანს!”
შოთა ნიშნიანიძე – „კლინიკური სიკვდილის შემდეგ”
- უკან დავბრუნდი სამოთხიდან ორი დღის მკვდარი…
ასე ხუმრობდა ერთი კაცი, სიტყვით ქველობდა:
ამონარიდები ალექსანდრე კალანდაძის რომანიდან – „მწვანე შტო”
„ – მამაზეციერს არცერთი არ გავუჩენივართ უნაკლოდ. ვინ მოთვლის, შენი ჭირიმე, რამდენი დიდი და პატარა მანკი გვჭირს ყველას!”
ამონარიდები ნოდარ მოდებაძის რომანიდან – „ბოლო სიცრუისა”
„რამდენადაც სიმართლის თქმას მოერიდები, იმდენად მეტად გაიტან თავს!”
ფრა ბეატო ანჯელიკო – „ეპიზოდი”
ადრეული აღორძინების ეპოქაში მოღვაწე დიდი იტალიელი მხატვარი – გვიდო დი პიეტრო (1400-1455 წლები), იგივე – ფრა ბეატო ანჯელიკო, უკიდურესი თავმდაბლობითა და ღრმა ქრისტიანული რწმენით გამორჩეული პიროვნება გახლდათ.
ამონარიდები სერგი ჭილაიას რომანიდან – „ეკატერინე ჭავჭავაძე”
„ყოველი ცდა ადამიანისა იყოს პირველი ამ ქვეყანაზე, ამაო ყოფილა, დიახ, შენ შეგიძლია იყო შენს ოჯახში პირველი,




„გონება ეშმაკის მეძავია, გული კი – ღვთაების მხევალი”.
„იმდენი ჭკუა ყველას აქვს, სხვას რომ ჭკუა დაარიგოს!”