“საქართველოს მეჭურჭლეთუხუცესად” წოდებული დიდი ქართველი მამულიშვილი - ექვთიმე თაყაიშვილი (1863-1953 წლები),რომელიც მის მცირერიცხოვან თანამებრძოლებთან ერთად თავგამოდებით იბრძოდა ქართული ძეგლების და ისტორიული მემკვიდრეობის შენარჩუნება-გადარჩენისათვის,დიდად სწუხდა იმაზე,რომ ქართველი ხალხის დიდ ნაწილში გასაოცარი უდარდელობა,უგულობა და ზოგჯერ უვიცობა სჭარბობდა ისეთი ეროვნული საკითხებისადმი,როგორებიც არის ერის ისტორია და მისი კულტურული მემკვიდრეობა.

ტუბტენ გიაცო (1876-1933 წლები) – წარმოადგენდა ტიბეტის მეცამეტე დალაი ლამასა და ქვეყნის მმართველს 1895-1933 წლებში.როგორც სხვადასხვა ისტორიული წყაროებიდან ვგებულობთ,იგი არა მარტო სრულყოფილი “სასულიერო ოსტატი”,არამედ გასაოცარი პოლიტიკური ალღოთი დაჯილდოებული შორსმჭვრეტელი და ძლევამოსილი ხელისუფალიც ყოფილა.

იოზეფ კრამერი (1906-1945 წლები) – წარმოადგენდა განსაკუთრებული სისასტიკით გამორჩეულ გერმანელ კომენდადტს ჩრდილოეთ-საქსონიის ტერიტორიაზე მდებარე ნაცისტური საკონცენტრაციო ბანაკისა – “ბერგენ-ბელზენი”,სადაც მიუხედავად იმისა,რომ არ ფუნქციონირებდა გაზის კამერები,ოფიციალური მონაცემების თანახმად სიცოცხლეს გამასალმეს 70 000 ადამიანი.