„თურმე შეიძლება ადამიანის გვერდით წლები გაატარო, ეს ადამიანი შენი მშობელი დედაც იყოს და მაინც არ იცნობდე”. – რევაზ ჯაფარიძე (ჯარისკაცის ქვრივი)

„გზა არცთუ ისე გრძელია, როცა იცი, სად და რატომ მიდიხარ”.

„ – მამაო, ეს არის სამართლიანობა?

- უმაღლეს სამართლიანობას, შვილო ჩემო, იქ იპოვი, ზეცაში. ამქვეყნიურ ჭირ-ვარამში ნუ ეძიებ”. – კარლოს ფუენტესი (არტემიო კრუსის სიკვდილი)

„შეუძლებელია მოაზროვნე არსება აიძულო, მას მხოლოდ და მხოლოდ უნდა ურჩიო, მიუთითო, შეახსენო; ვინაიდან, ვინც გონებას არ ემორჩილება, უფლებაც არ აქვს გონიერ არსებად თვლიდეს თავს”. – ჯონათან სვიფტი (გულივერის მოგზაურობა)

„როგორია, ჰა, ბახისა და ბეთჰოვენის მემკვიდრეებად, გებელსი და ჰიტლერი?” – გურამ დოჩანაშვილი (ცალ-ცალკე და ერთად)

„დანაშაულის აღიარების გარეშე განაჩენი კანონს არ ექვემდებარება”. – ჯემალ რატიანი (მდინარისა და მთებს გაღმა)

„ყველა დღეს, ჩემო ბიძია, თავისი სილამაზე აქვს. მე გუშინდელ დღეზეც მწყდება გული, დღევანდელ დილაზეც მწყდება გული, წავიდა და იმიტომ. ამ წუთებზეც მალე დამწყდება გული”. – რევაზ მიშველაძე (ორი საუკუნის კაცი)

„ფეხზე – საკუთარი ქალამანი, მხრებზე – საკუთარი თავი”. – რადიარდ კიპლინგი (ჰაულის თჰანაში)

„ცხოვრება ჭრელია – სად რას იპოვი და სად რას დაჰკარგავ, წინასწარ ვერ გამოიცნობ!” – ვიქტორ ასტაფიევი (მწუხარე დეტექტივი)