იავნანავ,

ფრთებით გარწევს ჩვენებური ჟამთა დენა,

დავალ ქვეყანაზე,როგორც შერისხული,

შენი ზვარაკია,ღმერთო,ჩემი სული.

არ მიწერია სონეტები,ტრიოლეტები,

ჭიუხებიდან მე მონბლანებს არ ვებღოტები,

ქვეყნად ვეძებდი სამოთხეს,სამხრეთისაკენ ედემას,

ეფრატის გაღმა გავხედე გადახრუკულსა ქედებსა.

„უკადრის საქმეს ნუ ჩაიდენ, თუნდაც იმიტომ,

რომ ავ საქციელს არ მიჰბაძოს შენმა შვილებმა”.