Tag Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები ერიხ მარია რემარკის რომანიდან – „ჟამი სიცოცხლისა და ჟამი სიკვდილისა”
„კარგი აზრი ყოველთვის მაშინ მოგდის კაცს თავში, როდესაც უკვე გვიან არის”.
ამონარიდი თედორე დოსტოევსკის რომანიდან – „ეშმაკნი”
„ – მე მუდამ ბევრს ვლაპარაკობ, ანუ ბევრს ვყბედობ. ვჩქარობ თანაც. ამიტომაც არაფერი გამომდის. მერედა რად ვყბედობ ამდენს და რატომ არაფერი გამომდის?
ამონარიდები ლიტერატურული ნაწარმოებებიდან…
„სათნოება? მორჩილება? გულმოწყალება? ეჰ, უმაგათოდაც შეიძლება იცხოვრო, უმაგათოდაც შეიძლება, მაგრამ შეუპოვრობის გარეშე კი არა”. – კარლოს ფუენტესი (არტემიო კრუსის სიკვდილი)
ამონარიდები მამია ასათიანის მოთხრობიდან – „ულექსო დღე”
„ადამიანმა ღმერთი რომ ჩვეულებრივი მომაკვდავივით კუბოში ნახოს, მაშინ მის თვალში ეს ქვეყანაც დაიშლება, ღმერთიც გაქრება და თავიც შესძულდება!”
ამონარიდები მამია ასათიანის პიესა-ლეგენდიდან – „ხე სიკეთისა და ხე ბოროტებისა”
„ნანახს ძებნა რად სჭირდება, უნახავის ხილვაა ძნელი”.
ამონარიდები მამია ასათიანის თქმულებებიდან…
„ღმერთთან მისასვლელ კიბესა ჰგავს ჩვენი მთები!” – (სვანური თქმულება)
ამონარიდები მარიო ვარგას ლიოსას რომანიდან – „ვაცის ნადიმი”
„ზოგჯერ არაადამიანურ ძალისხმევას უნდა უხმო, სიმშვიდე რომ შეინარჩუნო”.
ამონარიდები ერიხ მარია რემარკის რომანიდან – „სამი მეგობარი”
„რა უცნაურია: ადამიანები ჭეშმარიტად ცოცხალ და ხატოვან გამოთქმებს გინების დროს გამონახავენ ხოლმე, სასიყვარულო სიტყვები მარადიულნი და შეუცვლელნი რჩებიან. მაგრამ რაოდენ ჭრელი და მრავალფეროვანია ბილწსიტყვაობა!”
ამონარიდები მამია ასათიანის მოთხრობებიდან…
„დედის გულ-ღვიძლი შვილის გულ-ღვიძლთან უშორებელია”. – (აფხაზური თქმულება)
ამონარიდები მამია ასათიანის მოთხრობიდან – „ყურძნის მტევნები”
„ავბედს თვითონ მიჰყავს ადამიანი თავის ნებაზე”.