Tag Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები ზურაბ კუხიანიძის მოთხრობიდან – „თავქვეშ ამოდებული იმედი”
„უიმედო ადამიანი ხმობაშეპარულ ხესა ჰგავს, ხვალ და ზეგ ღონიერი ქარის შემობერტყვაზე რომ გადატყდება”.
ამონარიდები ჰალდორ ლაქსნესის რომანიდან – „ისლანდიის ზარი”
„ – ღმერთო, თუნდაც ვნების პარასკევს ეკლესიის კარზე სახეში მოგაფურთხო, მაშინაც მეცოდინება: ყველაფერი შენი ნებაა”.
ამონარიდები თეინ დე ფრისის რომანიდან – „წითურთმიანი ქალიშვილი”
„ის, ვინც ბევრს დადის, ბევრს ხედავს”.
ამონარიდები რობერტ პენ უორენის რომანიდან – „მეფის მთელი მხედრიონი”
„ – ერთი კაცი იყო, დანტე, და ამბობდა – ჭეშმარიტად ამაყი ადამიანი, ვინც თავისი ფასი იცის, შურის ცოდვას არასოდეს გაივლებს გულში, რადგან სჯერა – არ არსებობს ისეთი ადამიანი, რომელიც შურს აღმიძრავსო”.
ამონარიდები პარმენ ლორიას რომანიდან – „განთიადი ხევში”
„ხალხი ჭრელია: ზოგჯერ კარგი მეგობარი და მოკეთე რომ გგონია, ისაა მტერი და ორგული სწორედ”.
ამონარიდები პარმენ ლორიას რომანიდან – „განთიადი ხევში”
„ – როცა ადამიანს კუჭი ეწვის და ოჯახი შიმშილით ეხოცება, არც მეჩეთი ახსოვს და აღარც ღმერთი. თუ კანონი და სამართალია, ღმერთს უნდა ახსოვდეს ასეთი ადამიანი”.
ამონარიდები რაფის (აკოფ მელიქ-აკოფიანის) მოთხრობებიდან…
„ისეთი ქალები, რომლებსაც ხელთ უპყრიათ გამოჩენილი თანამდებობის პირთა აღვირი, ყოველთვის ყოფილან და არიან ამა თუ იმ დიდი ცვლილებების მიზეზნი, და თითქოს საგანგებოდ ჩასაფრებულნი უდარაჯებენ ადამიანების ბედნიერებას თუ უბედურებას”. – (აღთქმული მონაზონი)
ამონარიდები როჟე მარტინ დიუ გარის რომანიდან – „ტიბოს ოჯახი”
„ხალხიც თავის მთავრობას წააგავს: პირველ ყოვლისა იმაზე ზრუნავს, თავის სასარგებლოდ მოაგვაროს საქმე”…
ამონარიდები რეზო ჭეიშვილის მოთხრობებიდან…
„ადამიანი ქვეყნად გარკვეული მოვალეობის აღსასრულებლად არის მოვლენილი, მაგრამ ერთი საქმისთვის გაჩენილი კაცი მთელი ცხოვრება მეორეს ემსახურება”. – (პრემიერა)
ამონარიდები უილიამ ფოლკნერის რომანიდან – „ქალაქი”
„რამდენად გაგვიადვილდებოდა ცხოვრება, მარტო იმას რომ ვიჯერებდეთ, და იმასაც მთლად არ ვენდობოდეთ, რასაც საკუთარი თვალით ვიხილავთ”.