დიდ ფრანგ მწერალსა და XIX  საუკუნის დასავლეთის ერთ-ერთ უდიდეს რომანისტს – გიუსტავ ფლობერს (1821-1880 წლები),რომელიც უკვე ხანდაზმულ ასაკში იმყოფებოდა,ოპერაცია გაუკეთეს ლოყაზე რაღაც ჩირქოვანი მუწუკის ამოსაკვეთად.აღნიშნულმა ფაქტმა იგი იმდენად დათრგუნა,

“ხელიდან გვეცლება მიწა.

იკარგება ენა,

“გამარჯობა თქვენი ახლად მომავალნო! მე,უკვე მიმავალი,გეთხოვებით და ვწუხვარ,რომ საგულისხმო ანდერძად ვერას გიტოვებთ,გარდა ხვეწნა-მუდარისა:

“იასემ არავის დააცალა.

შაჰის ცხენთან მიხოხდა.

“ჩვენი პოლიტიკა,უცხო სისხლის გადასხმით ჩვენი ერის გაძლიერებას არ ითვალისწინებს”.

დიდი ქართველი დრამატურგის,რეჟისორის,მსახიობისა და კრიტიკული რეალიზმის თვალსაჩინო წარმომადგენლის - აქვსენტი ცაგარელის (1857-1902 წლები) შესანიშნავი პიესები – “რაც გინახავს ვეღარ ნახავ”,”ხანუმა” და სხვა,დღემდე უდიდესი სიყვარულით სარგებლობს ქართულ საზოგადოებაში.

“პატივცემულო საზოგადოებავ,თქვენ მხარს უჭერთ ისეთ საკითხს,რომელშიაც,გავკადნიერდები და გეტყვით,რომ არა ხართ საქმეში ჩახედულნი… როცა პანსიონში ვაკანსია გაიხსნა,ჩვენ იქ გადავიყვანეთ ის მოწაფე,რომელიც კარგად სწავლობდა,ჩვენ ვიცოდით,რომ მაგ აზნაურის ბავშვსაც უნდოდა პანსიონში შესვლა.

“ევროპის ლიტერატურაში ბევრი არ არის ისეთი ხელოვნური ნაწარმოები,როგორც “ხევისბერი გოჩა”,”მამის მკვლელი” და “ელგუჯა”.ასეთი ნიჭი დაგვებადა,ასეთი კაცი დადიოდა ჩვენს შორის და ჩვენ იგი ვერ ვიცანით.