1. “რა გუნებაზე დავდგებოდი,როცა დავინახე,მშვენიერი გარეგნობის ქალიშვილებმა კევის ღეჭვით როგორ შემოუარეს პანაშვიდზე ჩვენი კულტურის ერთი დიდი წარმომადგენლის კუბოს.

“დედაენაზე სწავლებისას ბავშვი ამ ენის მარტო გარეგან ნიშნებს და ხმებს როდი ითვისებს,იგი ამავე დროს ისრუტავს სულიერ სიცოცხლეს და ძალას დედაენის მშობლიური ძუძუდან.დედაენა უხსნის ბავშვს ბუნებას ისე,როგორც ვერ აუხსნიდა ვერც ერთი ბუნებსმეტყველი,

” …მოდიან ახალგაზრდა საქართველოს ყვავილები,რომლებიც მზად იქნებიან ყოველ წამს სიხარულით თავისი სისხლი დაღვარონ შენი კეთილდღეობისა და ბედნიერებისათვის”.

“მიყვარს ჩვენი ხალხი!.. მიყვარს ეს უდიერი,ვაებისა და შრომის შვილი,ღატაკი,მწარედ ღარიბი,მაგრამ სიღარიბესთან ერთად სხვებზე ხშირად დამცველი სამართლიანობისა,სვინდისიერებისა…

 ”ლიტონი სიტყვებით სამშობლოს სიყვარული – სიყვარული არაა.სამშობლოს ნამდვილი საქმეები სჭირდება და ლიტონ სიტყვებს აბა რა ფასი აქვს,თუნდაც ეს სიყვარული ალალიც იყოს.ამ სიყვარულით ხომ ფრინველსაც უყვარს სამშობლო,მისი ბუნების წიაღში ბუდე რომ მოუწნავს,

“ყველამ უნდა იცოდეს,რომ იტალიაში ბავშვების უმრავლესობა ახლაც,იმის მაგივრად,რომ სკოლაში დადიოდეს,ქუჩაში მოწყალებას ითხოვს.ისინი არ არიან დამნაშავენი,დამნაშავენი არ არიან არც მათი მშობლები,დამნაშავეა მხოლოდ საზოგადოება,რომელიც გულდამშვიდებით უყურებს ამ სურათს.