Tag Archives: პოეზია

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XXI”

ვერ შევედრები გულუხვობით მე იმ პოეტებს,

ვინც კალმით ნახატ წუთისოფელს რიტმებში ხატავს

გალაკტიონ ტაბიძე – “ცხოვრება ჩემი”

ცხოვრება ჩემი უანკარეს ღვინის ფერია,

იგი ელვარებს,საბოლოოდ დაშრება ვიდრე,

სულხან-საბა ორბელიანი – “საბას ნათქვამი”

ამ ლექსიკონის რიგები თუ ბრძენმან დამიწუნოთა,

ჩემს დროს ვეძიე,ვერ შევხვდი თქვენთანას დასარწმუნოთა,

ნოდარ ადეიშვილი – “ნეტავ…”

მზე ჩავა და მზე ამოვა,

მე ჩავალ და – რაო.

პოეზიის შესახებ…

ცხოვრებას და ისტორიას რომ ჩავუკვირდეთ,ერთ გარემოებას შევნიშნავთ.საზოგადოება დიდის პატივით ეპყრობა იმ პირებს,ვისაც რაიმე თვალსაჩინო ტექნიკური აღმოჩენა ეკუთვნის,ხოლო აღმერთებს,თაყვანსა სცემს იმ პირებს,ვისაც პოეზიის დარგში შესანიშნავი ნაწარმოები შეუქმნია.

ბესარიონ გაბაშვილი (ბესიკი) – “მე შენი მგონე”

მე შენი მგონე ჭირს შემკონე,დამწვი მალ,ალო,

ზილფო ნაშალო,შემაშალო,მკვლელო დალალო,

იოსებ დავითაშვილი – “კარებზედ წაუწერია”

კარებზედ წაუწერია:

დედავ,გიკვდები შვილიო,

ნოდარ ადეიშვილი – “ჩაიარა”

ჩაიარა სიყმაწვილემ -

თეთრი კაბის ფრიალმა,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XXX”

მარტოობისას როცა ვუხმობ იდუმალ ფიქრებს,

რომ მახსენდება სატკივართა ზღვა და ხმელეთი,

ლელა ლაშხი – “დაე წაერთვას ცის კაბადონს ყველა ვარსკვლავი”

დაე,წაერთვას ცის კაბადონს ყველა ვარსკვლავი,

დაე,ზღვა დაშრეს… ქარის ხმები წვიმამ შეცვალოს…