Tag Archives: საინტერესო ფაქტები
იგორ სევერიანინი – „ეპიზოდი”
რუსული ფუტურიზმის ერთ-ერთი ფუძემდებელი პოეტი – იგორ სევერიანინი (1887-1941 წლები), ძალიან არაორდინალური და უკიდურესი ეგოიზმით შეპყრობილი პიროვნება გახლდათ.
„ძიძის ინსტიტუტი” – (ეპიზოდი)
„ბუნებისგან არის დადგენილი, რომ ჯანმრთელი ქალი თვითონ უნდა აჭმევდეს ძუძუს შვილს. ვინც „განგების დაწესებულ” ამ კანონს არ ემორჩილება,
აუგუსტო პინოჩეტი – „ეპიზოდი”
საყოველთაოდ ცნობილი ჩილელი დიქტატორი – აუგუსტო პინოჩეტი (1915-2006 წლები), ვისაც ძალიან უყვარდა ნაპოლეონის ცხოვრება და ეპოქა,
ხოსე ენრიკე ვარელა – „ეპიზოდი”
ესპანეთის ეროვნული თავდაცვის მინისტრი 1939-1942 წლებში, ესპანეთის სამოქალაქო ომის ერთ-ერთი აქტიური შემოქმედი – ხოსე ენრიკე ვარელა (1891-1951 წლები), ზღვარგადასული პატივმოყვარეობით გამორჩეული პერსონა გახლდათ.
ნიკოლოზ პრჟევალსკი – „ეპიზოდი”
ცნობილი რუსი მოგზაური, გეოგრაფი და ბუნებისმეტყველი – ნიკოლოზ პრჟევალსკი (1839-1888 წლები), ვინაც ერთობ სერიოზულად იყო გატაცებული აზარტული თამაშებით,
ართურ კონან დოილი – „ეპიზოდი”
მედიკოსის პროფესიის მქონე ირლანდიული წარმომავლობის მქონე დიდი ინგლისელი მწერალი - ართურ კონან დოილი (1859-1930 წლები), ის ის იყო პარიზის სადგურში მატარებლიდან ჩამოვიდა, რომ მასთან უმალვე გაჩნდა ტაქსის მძღოლი.
ჯონ ფორბს ნეში – „ეპიზოდი”
„თამაშთა თეორიის” ნობელიანტი ავტორი, დიდი ამერიკელი მათემატიკოსი და ეკონომისტი – ჯონ ფორბს ნეში (1928-2015 წლები), ვინაც ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში შიზოფრენიით გახლდათ დაავადებული,
ფრანკისტული რეჟიმის ვაი-ჟურნალისტიკა – „ეპიზოდი”
„შეუძლებელია, რაიმე ასწავლო მასებს… მათ მხოლოდ მათრახი სჭირდებათ, ისინი ჰგვანან ძაღლების ხროვას, რომელიც მხოლოდ მათრახს უგონებს”. – რაოდენ საკვირველიც არ უნდა იყოს,
ქალთა უფლებები ოსმალეთის იმპერიაში – „ეპიზოდი”
ოსმალეთის იმპერიის გაუქმებამდე და ქვეყანაში მუსტაფა ქემალ ათათურქის გახელისუფლებამდე, თანამედროვე თურქეთში „შარიათის” უმკაცრეს კანონებს იყვნენ დაქვემდებარებულნი მშვენიერი სქესის წარმომადგენლები.
ალფრედო სტრესნერ მატიუდა – „ეპიზოდი”
სამხედრო გადატრიალების გზით პარაგვაის ხელისუფლებაში მოსული დიქტატორის, ქვეყნის რიგით 46-ე პრეზიდენტის – ალფრედო სტრესნერ მატიუდას (1912-2006 წლები) მმართველობის ჟამს, პარაგვაის ტერიტორიაზე არსებული ციხეები ისე იყო გადაჭედილი, რომ პატიმრებს ვეღარც კი იტევდა.