Tag Archives: პოეზია

მამა პეტრე (კვარაცხელია) – “გოლგოთის მისტერია”

მზე შემოდგომის სევდის ლექსია,

და გულში სიტყვა მორცხვად ფართქალებს

რედიარდ კიპლინგი – “თეთრკანიანის ტვირთი”

გასწით,იარეთ,ვლიდეთ,

ზვირთს მიადევნეთ ზვირთი,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი LXXVIII”

შენ,როგორც მუზამ,შთამაგონე იმდენი ლექსით,

იმდენ ნაკადულს მიმადევნე,როგორც სათავემ,

ომარ ხაიამის რამდენიმე ლამაზი ლექსი…

უჩვენოდაც ტრიალებდა

მიწა,ჩვენი თვალთა ჩენა,

ბაჩუკი ჩაბრაძე – “აპოკალიფსი”

სისხლის ტალახში ვიღაცა იცდის

და შორს სურვილი შეუბედია,

შოთა ნიშნიანიძე – (მე ერთი ქვეყანა ვიცი…)

მე ერთი ქვეყანა ვიცი, -

სამოთხის კარია ღია,

ალიშერ ნავოი – “მეგობრობა”

ქვეყნად მეგობრობის ძებნით

უძილობას ვეწვიე:

შოთა ნიშნიანიძე – “ეშმას ჩივილი”

ეშმაკობაში ვბერდები

და არცთუ ისე უიღბლოდ.

ფრიდონ ხალვაში – “აღმართ-დაღმართი”

სანამ აღმართ-დაღმართ დავალ,

სანამ სიცოცლეზე ვმღერი,

“ქართველი ხალხის წარმოშობის საკითხი”

ქართველი ხალხი,ისევე როგორც მსოფლიოს სხვა ხალხი,ხანგრძლივი და რთული ისტორიული პროცესის შედეგად ჩამოყალიბდა.ამ პროცესისადმი თვალის გადევნება შეიძლება ტომებისა და ტომთა კავშირების წარმოქმნის დროიდან.