„ყველაზე მწარე ცრემლი უსამართლო მოპყრობამ იცის”.

„ – სულ არ იციან გოგოებმა ბიჭის სილამაზის გარჩევა. არ კმარა მარტო ბრიალა შავი თვალები, დახატული ტუჩ-პირი და კოხტა ქოჩორი.

„ჭკვიანები ისე აჭახრაკებენ თავიანთ დანაშაულს, მათ მაგიერად სულელები გაებმებიან ხოლმე მახეში”.

„ლაპარაკი რა ბედენაა, ჭამის არ იყოს, პირის გაღების გარდა, სხვა რაღა უნდა ლაპარაკს?”

„ზოგ კაცს ის ოხერი ენა სულ რომ არა ჰქონდეს, აჯობებდა, როგორც მისთვის, ისე სხვისთვისაც. რადგან ზოგს ენა როდი აბია, თავათაა ენაზე მიბმული, ამიტომაც იღუპება მყრალი ენის მეოხებით”.

„ – ეგეც ხდება ხანდახან: თავხედობა და ყომარბაზობა გაცილებით მეტად ფასობს ხშირად, ვიდრე ცოდნა და ნიჭი. ამიტომაც თავხედი და უნიჭო შორს გაასწრებს ხოლმე ნიჭიერსა და მოკრძალებულს”.

„ხანდახან ეგეც ხდება ხოლმე, ვისაც ღმერთი უჩვეულო ნიჭს და სილამაზეს მიაკუთვნებს, იგი უჩვეულოდ უბედური ხდება”.

„ – სიბერეს მრავალ სიავესთან ერთად ერთი ჭირიც თანა სდევს, ვეჟო. მას, ვინც ბერდება, აგრე ჰგონია, ჭკუა მემატებაო, ხოლო მასზე უმცროს თანამედროვეებს ეოცნებებათ: ჩვენ გვემატება ჭკუა და მას აკლდებაო”.

„ – კაცმა თუ არ ირისკა, მახარია, ისე ვერაფერს გახდება ცხოვრებაში. ეს სოფელი კამათლის მღერასა ჰგავს, მახარია. ნარდის თამაშსა ჰგავს ეს სოფელი, მახარია.

„კაცი საშუალო სკოლას რომ გაივლის, მერმე უნივერსიტეტში შევა. უნივერსიტეტს დაასრულებს ავად ან კარგად, მერმე სამსახური უნდა დაიწყოს, მერმე ცოლი შეირთოს, ბავშვები გაზარდოს, მერმე?