Tag Archives: კონსტანტინე გამსახურდიას მონოლოგი ლადო ასათიანთან…
კონსტანტინე გამსახურდია წერდა…
„რამდენადაც საზიზღარია დაშინებული კაცი, იმდენად მშვენიერია შემკრთალი ქალი”.
კონსტანტინე გამსახურდია წერდა…
„ვინც მეფეთა სამსახურისათვის თავს გადასდებს, მას საკუთარი სახლის უკან მზად უნდა ჰქონდეს დილეგიც”.
კონსტანტინე გამსახურდია წერდა…
„მეც სიტყვის სიყვარულმა, ჩემი პატარა ხალხის სიყვარულმა გადამრია!”
კონსტანტინე გამსახურდია წერდა…
„როგორც სჩანს, სიავე ისევე შეუმუსრავი ყოფილა ამქვეყნად, როგორც სიცოცხლე თავათ”.
კონსტანტინე გამსახურდია წერდა…
„რა მცირე რამ კმარა ბალღის გასახარებლად ამქვეყნად და რა გაუმაძღარია გონმოსულის გული!”
კონსტანტინე გამსახურდია წერდა…
„და მე მგონია: მეფეების, მთავარსარდლების და დიდი გენერლების ისტორია, ალბათ კაცობრიობის ისტორიაც ზოგჯერ მუცელზე მხოხავი ისტორიკოსებისა და მემატიანების მოჩმახული ამბავია”.
კონსტანტინე გამსახურდია – „ეპიზოდი”
„გონს უნდა მოვიყვანოთო კონსტანტინე გამსახურდია”, – ასე უბრძანებიათ ერთ-ერთ თავყრილობაზე მთავრობის გავლენიან წარმომადგენლებს.
კონსტანტინე გამსახურდია – „ჭადრების ქება”
„სად ხართ, ბუნების გულმეცნიერნო და იდუმალთა ჰანგთა მიმთხრობნო? გვითხარით,
კონსტანტინე გამსახურდიას რომანიდან – “დიონისოს ღიმილი”
“ადამიანს დაავიწყდა ღმერთი და გაცოფდა”.
კონსტანტინე გამსახურდია წერდა…
“მე არ ვეკუთვნი,ვგონებ,კატეგორიას იმ ადამიანებისას,რომელთაც ერცხვინებათ თავისი შეცდომების საჯაროდ აღიარება”.