„ღმერთმა ნუ ქნას მუდამ დღე რომ ერთმა კაცმა იმეფოს”.

„კაცს, როგორი სუსტიც  არ უნდა იყოს იგი, რაკი თავად ბუნებისგანაა იძულებული,

„ – უთითია თოდუამ მითხრა, ბაბამ თქვაო, ბედნიერებას ადამიანი მხოლოდ ცაში ეწევაო”.

„ბევრ ქონებას ბევრი საზრუნავიც მოაქვს.

„ – აქამდე მეგონა, რომ ხალხი ცხვარი იყო. ახლა იმასაც ვხედავ, რა დაუნახავი ყოფილა…”

„ – ამხანაგობა და მეგობრობა სულაც არ ნიშნავს გვერდით ყოფნას. მე შეიძლება წლების განმავლობაში ყოველდღიურად ათ-ათი საათი ვხვდებოდე ჩემს თანამოაზრე ადამიანს და

„ხდება ხოლმე ისეც, როცა ერთმა თუ გაიწია, სხვებიც ცხვარივით უკან მიჰყვებიან დაუფიქრებლად, უანგარიშოდ, არას დაგიდევენ, საით და რისთვის მიდიან”. – (რაღა გამიხარია!)

„ჭკუა საქმით გამოჩნდება”.

„კაცმა ყოველთვის უნდა იცოდეს, რას აკეთებს და რითი შეიძლება დამთავრდეს ის, რასაც აკეთებს”.