Tag Archives: პოეზია
უილიამ შექსპირი – “სონეტი I”
მემკვიდრეს უნდა გვიტოვებდეს მამრი თუ მდედრი,
კოკორმა უნდა მიიბაროს ვარდის მშვენება
ნიკო სამადაშვილი – “გარეთ”
გამოვალ გარეთ,გავიხურავ უიღბლო ჭიშკარს,
მივესალმები ჩემ ეზოს წინ ატუზულ ხეებს,
ჯემალ აჯიაშვილი – “დახშული იყო ცა და მიწა”
დახშული იყო ცა და მიწა, – თითქოს ედემის
ბაღს მორღვეოდა შარავანდი, და მზე ჭიოტა
უილიამ შექსპირი – “სონეტი XVI”
რად არ გწადია,შეებრძოლო სისხლიან ტირანს,
ჟამთასრბოლაში მეუფებით თავს რომ იწონებს?
უილიამ შექსპირი – “სონეტი XXXII”
შენც თუ გარგუნა ბედმა ჩემი ცხედრის ხლება და
თუკი შენს თვალწინ მიწად მექცა ხორცი და ძვალი,
ანვარ აჯიევი – “შენ მეკითხები – რა გქვია?”
შენ მეკითხები – რა გქვია?
მე გიპასუხებ – ყველას გულისკენ
ლია ლიქოკელი – “ხომ არ ფიქრობ,ვინმე მოვა,როცა კვდები”
ხომ არ ფიქრობ,ვინმე მოვა,როცა კვდები:
ხომ შეიძლება,ხელები დაიგრძელო და საფლავში გადაიყოლო.