Tag Archives: პოეზია

სოფიო ფუტკარაძე – “მე შემიძლია”

მე შემიძლია შუაღამე დილად ვაქციო,

უკვე მოხუცი შევერცხლილი,ვიქცე პატარად,

მარინა ყიფიანი-მაისურაძე – “ამბობენ,გამიგონია”

ამბობენ,გამიგონია:

“სადაც არა სჯობს,გაცლა სჯობს”,

მარინა ყიფიანი-მაისურაძე – “შვილმკვდარ დედებს”

შვილმკვდარ დედას არ ახარებს არც აღდგომა,

არც ახალ წლის ნაირ-ნაირ ფერები,

შოთა ნიშნიანიძე – “ადამიანებო!”

ადამიანებო,

თუ მარადიული მშვიდობა გვინდა,

ტარას შევჩენკო – “უკვე ბალახს დაუფარავს”

უკვე ბალახს დაუფარავს

სამშობლოსკენ გზები.

იოსებ ნონეშვილი – “შენ საქართველოს დედოფლობა დაგმშვენდებოდა…”

შენ,საქართველოს დედოფლობა დაგმშვენდებოდა…

დაგმშვენდებოდა და რარიგად დაგმშვედებოდა.

ჯანსუღ ჩარკვიანი – “შარაზე გასული კაცის ამბავი”

შარა-შარა,შარა-შარა,

გამოსულხარ შარაზე,

გიორგი შატბერაშვილი – “სამაია”

მყავდა ერთი სიყრმის სწორი,

არჩეული სწორთაგანა,

მარინა ყიფიანი-მაისურაძე – “მენატრება”

მენატრება საქართველოს ლურჯი ზეცა,

მაგონდება დედის სახე ნატრული,

ალეკო შენგელია – “სიმღერა საქართველოს ყვავილებზე”

მოგეფეროთ? რა ლამაზად ბრწყინავს დილა!

გვირილებო,ენძელებო,იანო…