„წლობის რაოდენობით კი არ განისაზღვრება,თურმე,ადამიანის სიცოცხლის ხანგრძლივობა,არამედ – მახსოვრობის მარაგით; ამიტომ,მთავარი ის კი არ არის,თხუთმეტისა ხარ თუ ასთხუთმეტისა,არამედ – რამდენი გახსოვს,კარგიც და ცუდიც”.

„ყველაზე გულახდილ აღსარებებს ის კარისკაცები წერდნენ სიბერის ჟამს,რომელთაც მთელი ცხოვრება ფარისევლობაში გალიეს”.

„მოიქეცი,როგორც წესია და ნუ ინაღვლი,რას იტყვის ქვეყანა”.

„ – ეეჰ! ადამიანი ბედნიერებას თოფით რატომ უნდა ეძებდეს!.. ან თოფით რატომ უნდა იცავდეს? – ეს მიკვირს მხოლოდ!”

„ბრძენი ის არის,ვისაც შეუძლია წინ გადაუდგეს და ტყვედ წაიყვანოს თავისი თავი”.

„ტვინი თუ გავანძრიეთ,ჭკუასაც ვიპოვით”.

„შეუძლებელია,ამქვეყნად მარტო კაცსა და მარტო ქალს,საზოგადოების გარეშე,ერთმანეთი შეუყვარდეთ,იმაზე აღარას ვიტყვი,რომ ყოველთვის საჭიროა მესამე – სელესტინა,სელესტინა კი ამ შემთხვევაში საზოგადოებაა,დიდი მაჭანკალი! ბრწყინვალეა! დიახ,დიდი მაჭანკალი! თუნდაც მხოლოდ გრძელი ენის გამო!”

„ადამიანებს მუდამ საკმარისად ეყოლებათ ბატონები”.

1. „ნეტავ ვხედავდე ყველაფერს,რასაც სხვა ხედავს ჩემში”.

1. „საკმარისია დაფიქრდე ყველა იმ გაჭირვებასა და ტანჯვა-წამებაზე,რისთვისაც ადამიანები არიან განწირულნი და პირდაპირ გაოცდები,რომ ისინი კიდევ არ გადაეჩვივნენ ღიმილს…”