“სწორედ ერთი ასეთი დღე იყო,ჩემმა მოძღვარმა,უილიამ ფოლკნერმა რომ განაცხადა: “ვერავინ მაიძულებს,ადამიანის მოდგმის სასრულობა ვაღიაროო”.

იჯდა ქრისტე და მდუმარე დიდხანს,

სილაზე თითით რაღაცას წერდა,

“საკვირველია კეთილი კაცი! სარკეში ჩახედვა ეჯავრება,თავისთავის დანახვა ეთაკილება,ეზარება.რაც უნდა უყავ,თავის სიკეთეს კი ნუ დაანახვებ.