Monthly Archives: ნოემბერი 2014
ლევან სანიკიძის გენიალური ნაწარმოებიდან – “დედა ისტორია”
„ყველამ იცოდა,მეფე-დედოფლის შუამდგომლობით უნდა გამოეშვა ნადირ-შაჰს ხორასნის ტყვეობიდან დაბრმავებული ძმები – შანშე და იესე ერისთავები.ძმა გზაზე მოჰკვდომოდა შანშეს.მოდიოდა,კუბოში ჩასვენებული ძმისა და მისი უბედურების თანაზიარი ახლობლების თანხლებით.
მიხაილ ზომჩენკოს ნაწარმოებიდან – “გონებისათვის”
“ეს დიდი ხნის წინ მოხდა.ნადირობიდან ვბრუნდებოდი,გზაში მომწყურდა და ერთი ქოხისაკენ გადავუხვიე,მინდოდა რძე დამელია.წინკარში ჯვარი დავინახე,ჩვეულებრივი არყის ხის ჯვარი იყო,საფლავებზე რომ დგამენ ხოლმე,იმგვარი,ალბათ ქოხში მიცვალებული ესვენა და ეს ჯვარიც მისთვის გამოეთალათ.
ილია რეპინი სიკვდილის წინ წერდა…
“გთხოვთ ნუ იფიქრებთ,რომ სიკვდილის მოახლოებამ შემაკრთო ან გუნება წამიხდინა,პირიქით,თავს მხიარულად ვგრძნობ… პირველ ყოვლის,მხატვრობა არ მიმიტოვებია,
შარლ მორის დე ტალეირან-პერიგორი წერდა…
საყოველთაოდ ცნობილი ფრანგი პოლიტიკოსი და დიპლომატი – შარლ მორის დე ტალეირან-პერიგორი (1754-1838 წლები),რომლის სახელიც ასოცირდება მედროვეობასა და უპრინციპობასთან,გარდაცვალებამდე მცირეოდენი ხნით ადრე წერდა:
ნიკოლოზ გოგოლი – “ეპიზოდი”
უკრაინული წარმომავლობის მქონე დიდი რუსი მწერალი და თანამედროვე რუსული რეალიზმის “მამად” წოდებული – ნიკოლოზ გოგოლი (1809-1852 წლები),ერთობ ინფანტილური ხასიათით გამორჩეული ლიტერატორი იყო.
გიუსტავ ფლობერი – “ეპიზოდი”
დიდ ფრანგ მწერალსა და XIX საუკუნის დასავლეთის ერთ-ერთ უდიდეს რომანისტს – გიუსტავ ფლობერს (1821-1880 წლები),რომელიც უკვე ხანდაზმულ ასაკში იმყოფებოდა,ოპერაცია გაუკეთეს ლოყაზე რაღაც ჩირქოვანი მუწუკის ამოსაკვეთად.აღნიშნულმა ფაქტმა იგი იმდენად დათრგუნა,
დავით კლდიაშვილი – “ეპიზოდი”
ერთმა ნაცნობმა,გენიალურ ქართველ მწერალს – დავით კლდიაშვილს (1862-1931 წლები) ჰკითხა:
აკაკი წერეთელი – “ჩემი აღსარება”
“სულითა და გულით ქართველი ვარ,პატრიოტი.სამშობლოს კეთილწარმატება,მიტომ მენატრება,რომ ის პირნათლად,მჭიდროდ შეუკავშირდეს ფერადოვან მსოფლიოს.სიტყვა “პატრიოტი” დღეს ზოგიერთებისაგან საკიცხავ სიტყვად არის გადაქცეული.
ოტია იოსელიანის ნაწარმოებიდან – “მონადირე”
“შენ (მწერალი გულისხმობს ხარჯიხვებს) კი მხოლოდ ჩვენს ცაში ატყორცნილ მთებს შემორჩი.შენ,შენ ერთმა ისწავლე სიცივით თბობა,შიმშილით ძღომა და წყურვილით დაოკება წყურვილისა.
ლევ ტოლსტოის მოთხრობიდან – “ცხენის თავგადასავალი”
“იმ კაცთაგან ბევრი ვინმე,რომელიც,მაგალითად,მე თავის ცხენად მომიხსენიებდა,არც მიტარებია როდისმე,მაგრამ სხვებს კი დავატარებდი.ჭამითაც ისინი კი არ მაჭმევდნენ,სულ სხვა ხალხი მიურვებდა და მაჭმევდა.სიკეთეც მათ კი არ უქნიათ ჩემთვის,აი იმათ – თავიანთ ცხენად რომ მომიხსენიებდნენ,არამედ – ქუჩერებს,ბეითლებს,საერთოდ სულ გარეშე ხალხი მპატრონობდა.